Ik heb als filmbespreker een eenvoudig principe: ik kijk de film hoe dan ook uit. Dat is soms een uitdaging – Song to Song en Nocturne joegen mij bijna de zaal uit – maar ik doe het wel. Noem het een dwangneurose of beroepseer, ik blijf zitten tot de eindtitels zich laten zien. Pas daarna kan ik een al dan niet kritisch stuk tikken. Dat … Lees verder The Bubble