Beeld je het volgende in: als vers getrainde soldaat ben je helemaal voorbereid op een eventueel gewelddadig treffen met de vijand. Je bent klaar voor de strijd en wordt ergens in de snikhete woestijn gedropt. Daar moet je wachten tot er iets gebeurt, dat je je wapen kan grijpen om de vijand vol te schieten met kogels. Er gaan dagen voorbij. Weken. Maanden. De verveling … Lees verder Jarhead
Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel. Paul Dano (bekend van onder meer There Will Be Blood) staat met Wildlife voor het eerst achter de camera. Jake Gyllenhaal, Carey Mulligan en Ed Oxenbould zijn de hoofdrolspelers. Gyllenhaal is vader Jerry, die een baantje heeft bij een golfclub. Mulligan is moeder Jeanette, zoon Joe wordt gespeeld door Oxenbould. Als Jerry is ontslagen, gaat hij de … Lees verder Wildlife
Geschreven door Merlijn de Reiger Pieterse
Iedereen die Donnie Darko heeft gezien weet dat deze mysterieuze thriller tot diepe discussies over interpetatie van de film kan leiden. Waar mensen, als het over films gaat, het vaak discussiëren over hoe goed of slecht een film was, ligt het vraagstuk bij Donnie Darko wat ingewikkelder. Als de aftiteling verschijnt rijst niet zozeer de vraag of deze film de moeite waard was, maar zijn er eerder knagende vraagstukken als: “Het verhaal lijkt rond te zijn, maar wat moet ik met de overige informatie, de scenes die gevoelsmatig niet belangrijk waren voor het plot? Wat hebben een paralel universum, een vliegtuigmotor en tijdreizen te maken met het redden van de wereld?” En bovenal: “Héb ik het verhaal eigenlijk wel helemaal begrepen?”.
Life is het soort film dat heel erg graag boven het genre uit wil steken en toch blijft hangen in “de moeite waard maar ook niet meer dan dat”. Het begin is nochtans veelbelovend: een groepje astronauten is in jubelstemming wanneer ze cellen van Mars in bezit krijgen. Direct begint een van hen, Hugh, met het reanimeren van de cellen en na een paar mislukte pogingen geschied een wonder. Er groeit een organisme uit de cellen die reageert op Hugh. Hij doopt dit onbekende buitenaardse wezen om tot “Calvin”.
Toen Tom Fords tweede film Nocturnal Animals begon in het kleinste zaaltje van Cinecenter, vroeg ik mij nog even af of ik niet per ongeluk in de verkeerde zaal zat. Of dat de verkeerde film werd vertoond. Het begint met corpulente, poedelnaakte vrouwen die onder de glitters zitten en enthousiast dansen. Hun bewegingen zijn in slowmotion opgenomen, wat het vervreemde element nog meer benadrukt. En dan, boem, … Lees verder Nocturnal Animals
