De eerste beelden van De noorderlingen zetten meteen de toon: een straat omgeven door zand. Enkele honderden meters verderop staat een bos. Dit decor wekt zowel komisch ongeloof als treurnis op. Ik bedoel, de film gaat over een doodlopende straat waarvan de inwoners dagelijks hun ding doen. Zonder zich ook maar een moment af te vragen of er misschien meer is dan het bos en het zand. Zo is er de slager die zijn vleselijke lusten wil botvieren op zijn vrouw Martha, helaas ziet zij de woeste vrijpartijen niet meer zitten. Hun zoon, Thomas, is helemaal geobsedeerd door Congo. Bij elke kans schminkt hij zichzelf helemaal zwart en holt dan naar het bos om zichzelf een ware “neger” te wanen. Dan is er ook de jager met zijn bril en geweer. 

Lees verder “De noorderlingen”