Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik vond The Super Mario Bros. Movie een genot om naar te kijken. Ja, het verhaaltje is zo dun dat je erdoorheen kan kijken en bestaat eerder uit een opeenstapeling van verwijzingen naar het superpopulaire spelletje dan dat er echt iets in gebeurt. Om nog maar te zwijgen van de eendimensionale personages. En toch heb … Lees verder The Super Mario Bros. Movie
Corona Zombies. Een… “film”. En dan gebruik ik dat woord héél losjes. Waar in godsnaam te beginnen. Laat ik anders even wat context geven. Toen Woody Allen zijn eerste film maakte, What’s Up, Tiger Lily?, verwijderde hij de originele dialogen uit een Japanse actiefilm en sprak hem helemaal opnieuw in. De plot vulde hij in als epische zoektocht naar het recept voor eiersalade. Volgens de … Lees verder Corona Zombies
Na toch een omweg te hebben genomen kom ik eindelijk aan bij LAB111. Er hebben zich al fans in flamboyante kleding verzameld. Ik ga maar ergens zitten in het café. Het gezelschap naast mij heeft een tas meegenomen met daarin boa’s, hoedjes en plastic handschoenen. De verkleedpartijen verwacht ik wel, maar waar heb je in godsnaam al die andere accessoires voor nodig? Bij de deur wordt het nog raadselachtiger als er wcrollen en bekertjes rijst worden uitgedeeld. Rijst? Wat moet ik met rijst? Wat heeft dat met de film te maken? Ik ga helemaal achterin zitten, wcrollen en rijst in de aanslag. De zaal is opgewonden. Ik moet denken aan de Night of Terror, toen het nog leuk was, en ik vraag mij af of ik “hoer” of “homo” zal roepen. Ik hou het maar op “Brad” en “Janet”, naar de hoofdpersonages uit de film.
Wanneer de droom te groot wordt. Lees verder Florence Foster Jenkins
Een docu over vriendschap en trauma. Lees verder Eagles of Death Metal: Nos Amis
Er zijn twee redenen waarom ik Chappie wil zien: Hugh Jackman en Die Antwoord. Jackman is een onderschat acteur die Wolverine tot leven heeft gebracht en zich ook weet te redden in drama’s. Die Antwoord (bestaande uit Ninja en Yolandi) is een krankzinnige rapgroep die fantastische liveoptredens geeft. De acteur en de rappers zijn goed op dreef in deze sciencefiction actiefilm, waarin een robot – Chappie – kunstmatige … Lees verder Chappie
Ik ben overstag gegaan en heb een abonnement genomen op Videoland. Want verdorie, ik wil de nieuwste Twin Peaks zien. Naast deze serie biedt de Nederlandse streamingsite natuurlijk nog veel ander leuks. Berberian Sound Studio bijvoorbeeld, een titel die ik jaren geleden als huurdvd voorbij zag komen. Het verhaal is eenvoudig: een geluidsman, Gilderoy (Toby Jones), wordt ingehuurd om mee te werken aan de geluidseffecten … Lees verder Berberian Sound Studio
Omdat ik wel hou van documentaires over bands en muzikanten, raadde Netflix mij al een tijdje de titel We Are Twisted Fucking Sister! aan. Nu heb ik niet veel met het genre van deze band (“glitterrock” of “glammetal”) en evenmin met de band zelf. Aan de andere kant heb ik Dee Snider ooit voorbij zien komen in een documentaire (Metal: A Headbangers Journey) en weet ik dat … Lees verder We Are Twisted Fucking Sister!
Een film die balanceert tussen een psychologisch drama en een gitzwarte komedie, en ook nog eens een satire wil zijn op de showbizwereld. De twee hoofdpersonages gaan helemaal op in hun eigen illusies en worden gedurende het verhaal steeds gevaarlijker. Een mindere regisseur had hier misschien een rommeltje van gemaakt, een allegaartje aan genres die alle kanten opschoot. Mindere acteurs hadden de personages tot persiflages gemaakt. Maar in … Lees verder The King of Comedy
Ze worden beschouwd als één van de Grote Vier uit de metalwereld en toch moeten ze in groepstherapie om te voorkomen dat de band uit elkaar valt. Ik denk dat ik de documentaire Metallica: Some Kind of Monster zo aardig samenvat. Bassist Jason Newsted haakt af. Ze hebben met zijn vieren zoveel meegemaakt, en dan hebben ze verdorie therapie nodig om hun onderlinge geschillen te … Lees verder Metallica: Some Kind of Monster
