“Voordat de oude Geppetto Pinocchio maakte, had hij al een zoon verloren,” aldus de eerste zin van Guillermo del Toro’s Pinocchio. Met deze woorden plaatst Guillermo del Toro het sprookje, oorspronkelijk geschreven door Carlo Collodi, direct in een nieuw perspectief. In de versie van Disney werd Pinocchio min of meer voor de gein door de poppenmaker in elkaar geknutseld, waarop de toverfee in glitterjurk de … Lees verder Guillermo del Toro’s Pinocchio
Er zijn van die films die onder de radar glippen omdat ze zich afspelen in een eigenzinnig wereld met eigenzinnige personages. Frank bijvoorbeeld. Of The Men Who Stare at Goats. In deze titel gaat het over een speciale militaire eenheid die getraind wordt in paranormale technieken. Zo leren ze telepathisch contact te maken of dwars door muren te rennen. Het is geen hilarische komedie of een heftig drama. Meer iets dat er tussenin zit. Het wordt nog absurder wanneer je weet dat dit gebaseerd is op ware feiten: John Ronson schreef een boek over de New Earth Army die een stukje humaniteit in de oorlog wilde brengen.
Trainspotting, die ene jaren negentig filmklassieker van Danny Boyle, vond ik wel de moeite waard. Geen meesterwerk, geen klassieker, wel gewoon een leuke film. Niks meer, niks minder. Een hele generatie aan filmkijkers dacht daar heel anders over, Trainspotting staat dan ook in menig toplijst vermeld. Dat de verwachtingen hooggespannen waren bij het vervolg, waarin ook de acteurs weer terugkomen, is een understatement. Trainspotting 2, … Lees verder T2
