Ik kan John Travolta niet loskoppelen van zijn rol als boegbeeld van Scientology. Daar heeft hij het zelf naar gemaakt. Waar mogelijk prijst hij L. Ron Hubbards “religie” de hemel in en roept hij dat Hubbards geesteskindje hem heeft geholpen in zijn leven en carrière. Geen wonder dat skeptici in Travolta’s oeuvre soms verwijzingen zien naar Hubbards dubieuze nalatenschap. Phenomenon bijvoorbeeld, een kleine film over … Lees verder Phenomenon
Waarom nu deze obsessie? Nicolas Cage maakte vorig jaar een comeback met het magische Pig, daarvoor speelde hij in Willy’s Wonderland een zwijgende conciërge die animatronische poppen afmaakt. Dit jaar verschijnt hij in The Unbearable Weight of Massive Talent, waarin hij zichzelf speelt. Ik kan geen betere naam bedenken om mijn nieuwe serie mee te openen. Waarom Nicolas Cage? Intensiteit. Voor Nicolas Cage is het … Lees verder De obsessie van De Filmjunk: Nicolas Cage
Na te hebben geproefd van Hollywood keerde de Mexicaanse regisseur Alfonso Cuarón terug naar zijn geboorteland. Hij wilde iets kleins en persoonlijks maken. Het werd het hitsige en sensuele Y tu mamá también. Wildebrassen en boezemvrienden Julio Zapata (Gael Garcia Bernal) en Tenoch Iturbide (Diego Luna) hebben afscheid genomen van hun vriendinnetjes en brengen hun dagen blowend, drinkend en masturberend door. Op een bruiloft ontmoet … Lees verder Y tu mamá también
Penn Badgley, bekend van zijn rollen uit Gossip Girl en You, had naar eigen zeggen de droom om in de huid van Jeff Buckley te kruipen. Niet omdat Badgley zo sterk op hem leek, of zijn feminiene vocalen perfect kon imiteren. Badgley is sinds zijn zeventiende groot fan van de zanger met engelachtig falsetto en voelde dat hij hem goed begreep. Dat kwam goed uit … Lees verder Greetings from Tim Buckley
Inspiratie kan op de meest onverwachte momenten opduiken. Joel en Ethan Coen waren bezig met een scène voor The Hudsucker Proxy, toen een requisiet hen het idee gaf voor The Man Who Wasn’t There. Het moest een ode aan film noir worden, gefilmd in zwartwit, met in de hoofdrol een zwijgende kapper die betrokken raakt bij louche investeringszaakjes, chantage en zelfs moord. De Coens staan … Lees verder The Man Who Wasn’t There
De opzwepende muziek waar Air Force One mee opent had net zo goed morsecode kunnen zijn voor het woord “Amerika”. Deze thriller ademt patriottisme uit, een vurige liefde voor het land van onbegrensde mogelijkheden. Alles wat riekt naar vijandigheid komt van over de grens, Amerika wordt neergezet als onverslaanbare grootmacht die de wereld beschermt tegen het buitenlandse kwaad. President James Marshall (Harrison Ford) vertegenwoordigt dit … Lees verder Air Force One
De Griezelbus-boeken van Paul van Loon mogen zich tot de klassiekers van de kinderlectuur noemen. Of de kinderliteratuur. Voor iets dat zo populair is kan een verfilming natuurlijk niet uitblijven. Bovendien was De Griezelbus al omgetoverd tot een musical, dus de film moest er ook een keer van komen. De plannen lagen al lang te wachten op uitvoering, er moest een flinke hindernis overwonnen worden. … Lees verder De griezelbus
Toen ik voor het eerst over de reputatie van Vertigo hoorde, verwachtte ik een hallucinaire film over hoogtevrees. Hallucinant is de film is zeker, maar niet zoals ik dacht. Naast een dankbaar excuus voor duizelingwekkende effecten, is Vertigo een venijnige thriller waarin realiteit en liefdeswaanzin door elkaar lopen. James Stewart speelt de rol van agent Johnny Ferguson. In het begin achtervolgt hij een dief over … Lees verder Vertigo
In de slaperige indianenreservaat Wind River, waar indianen en blanken met elkaar samenleven, stuit jager Corey Lambert (Jeremy Renner) op het ontzielde lichaam van een tienermeisje. Alhoewel wij op dat moment nog niets van Corey weten, wordt direct duidelijk dat de vondst oud zeer oproept. Er zit Corey iets dwars. Zijn partner ziet dat ook. Later zal blijken met welke pijn Corey rondloopt. Eerst wordt … Lees verder Wind River
Diva wordt tegenwoordig beschouwd als cultklassieker, het duurde even voor hij die status had gekregen. Zeven jaar na zijn verschijning in 1981, schreef criticus Raphaël Bassan het essay The Neo-Baroque Directors: Beineix, Besson, Carax, from Diva to Le Grand Blue, waarop Diva erkend werd als de eerste film van de Cinema du Look stroming. Films waarbij het uiterlijk domineert ten opzichte van de inhoud. Dat … Lees verder Diva
