Kijkend naar Richard Kelly’s Southand Tales moet ik consequent denken aan één naam: David Lynch. Kelly’s tweede film ademt de cryptische droomwereld van Lynch uit. Specifiek Mulholland Drive. Zelfs Rebeka del Rio, die daarin een prachtige cover van Roy Orbisons Crying ten gehore bracht, komt even langs om een nummer te zingen. En als je de plotbeschrijving van Southland Tales op IMDb ziet staan komen … Lees verder Southland Tales
Rita (Laura Harring) is net ontsnapt aan een moordaanslag en stommelt nu rond door de donkere, verlaten straten van Los Angeles. Door toeval ontmoet zij aspirant-actrice Betty (Naomi Watts), die vastbesloten is om Hollywood te gaan veroveren. Rita heeft geen idee meer wie zij is, waar zij vandaankomt en wat er is gebeurd. Samen met Betty gaat zij op onderzoek, maar komt niet verder dan … Lees verder Mulholland Drive
Alweer vijftien jaar geleden leverde David Lynch met Inland Empire zijn laatste echte film af. Ik heb hem samen met mijn vader gezien in een zaaltje in Cinecenter, op een warme zondagmiddag. Het bespreken van de plot is als het rationaliseren van een droom, bij deze evengoed een poging. Actrice Nikki Grace (Laura Dern) krijgt de rol van haar leven in de obscure remake van … Lees verder Inland Empire
Voor Wild at Heart baseerde David Lynch zich op het boek van Barry Gifford. Die samenwerking moet goed zijn bevallen, want voor Lost Highway betrok hij Gifford opnieuw bij het script. Daar houden de overeenkomsten op. Ditmaal geen geëxalteerde Nicolas Cage of een ontspoorde trip door Amerika. Nu is de hoofdrol voor de getergde Bill Pullman. Hij is saxofonist Fred Madison en vermoedt dat zijn … Lees verder Lost Highway
Voor mijn duizendste recensie wilde ik graag over een nog onbesproken titel schrijven. Maar dat zou dan Entrapment worden, een luchtige actiefilm met Sean Connery en Catherine Zeta-Jones. Pas nadat de eindtitels over het scherm gleden, realiseerde ik mij dat dit de duizendste titel was. Ik wilde iets bijzonders doen. Daarom wil ik het hebben over de film die ik al tientallen keren gezien heb: … Lees verder 1000
Alvin Straight (Richard Farnsworth) is bijna tachtig als hij hoort dat zijn broer Lyle (Harry Dean Stanton) een beroerte heeft gehad. De broers leven al jaren met elkaar in onmin. Bang dat ze nooit de kans krijgen zich met elkaar te verzoenen, besluit Alvin zijn broer te bezoeken. Alleen, hoe? Alvin heeft geen rijbewijs, zijn zicht is bar slecht en er stoppen geen bussen bij … Lees verder The Straight Story
Na Inland Empire heeft David Lynch zich vooral beziggehouden met Transcendentale Meditatie. Ik heb hem, via satallietverbinding, nog mogen spreken op de VU, toen hij zijn geliefde meditatietechniek promootte. Erg fijn, dat hij op die manier vrede en zo wil verspreiden. Maar Lynch blijft voor mij toch echt de regisseur via wie ik kennis maakte met het surrealisme. Ik hoopte dan ook stiekem dat er … Lees verder What Did Jack Do?
Wild at Heart is David Lynch pur sang. Er duikt nogal wat symboliek op, de beelden worden ondersteund met een broeierige soundtrack, en er zijn scènes die vrij weinig toevoegen aan de plotverloop en op associatieve wijze aaneen worden geregen. In deze hallucinaire onderneming is de hoofdrol voor Nicolas Cage, en speelt hij de rol van Sailor Ripley. Hij vormt samen met de door seks … Lees verder Wild at Heart
Ik heb een tijd geleden met David Lynch gesproken. Er werd op de VU een promotiepraatje gehouden over Transcendente Meditatie, en omdat hij de ambassadeur is van deze meditatietechniek kwam hij ook langs. Via satellietverbinding. Dat wel. Maar wat maakte het uit. Ik heb een vraag kunnen stellen, hij gaf antwoord. Terwijl hij sprak, viel mij zijn praatritme op. Zinnen van steeds dezelfde lengte. Hetzelfde … Lees verder Hoe vang je de grote vis?
Lucky is anderhalf uur kijken naar de negentig jaar oude Lucky die elke dag dezelfde routines volgt en wat mijmert over de dood. Toch heb ik waanzinnig genoten van deze titel. Hoofdrolspeler Harry Dean Stanton vertoont nog één keer zijn kunstje voor de camera. Hij zet een doorleefd personage neer dat geconfronteerd wordt met zijn sterfelijkheid en weet dat hij niet lang meer heeft. De scenaristen hadden duidelijk een film voor ogen die als een spirituele reis moest werken.
