Ik kwam een zin tegen van Peter Buwalda: “Als een boomer plofte ik met rollend oogwit op de bank.” Het komt uit zijn Volkskrant-column van 28 september. Stilistisch doet het mij sterk denken aan de barokke schrijfstem van A.F.Th. van der Heijden. Ik beschouw Buwalda als de onofficiële opvolger van van der Heijden, dus vandaar die associatie. Maar dat terzijde. Het gaat mij specifiek om … Lees verder De zin van Peter Buwalda
Ik werd vannacht wakker met de volgende zin: “Er is een huis waar de post niet wordt geopend.” En ik wist, dit is de perfecte start van een Gothisch kortverhaal. Het is beeldend, kernachtig, zet de toon, nodigt uit om verder te lezen. Kortom, ik was er erg tevreden mee. Ik vond het bijna zonde hem uit te breiden met nieuwe regels. De zin is … Lees verder Droomzin
Iemand zei tegen mij, “je zou eens een column moeten schrijven”. Dus ik dacht, waarom ook niet. Moet lukken. Alleen, waarover moet het gaan? De bedreigingen aan het adres van Sigrid Kaag. De toenemende paranoia bij Thierry Baudet. De eeuwig zittende minister-president Mark Rutte. De spectaculaire opmars van de BBB. Laat ik gewoon iets uitkiezen. En dan tikken. Een column. Omdat het kan. Omdat ík … Lees verder Een column
Op 15 maart 2020 at ik pizza. Dat weet ik nog omdat B. toen zijn verjaardag vierde. Dan haalt hij altijd pizza. Of zoals ik het noem, verjaardagspizza. De horeca moest van de overheid wel vroeg zijn deuren sluiten, dus hebben we die pizza’s snel nog moeten halen. Ik had een vegetarische pizza, met spinazie en tomatensaus. Tijdens het eten keken we een film. Daarna … Lees verder (Verjaardags)Pizza in maart
Toen ik op 1 februari voor FilmTotaal de persvoorstelling van Kung Fu Leeuw bezocht, kwamen er na afloop in leeuwenkostuums gestoken dansers naar voren voor een indrukwekkende leeuwendans. Ik vond het prachtig, het rakelde ook een onprettige herinnering van jaren geleden op. Voor deze herinnering moet ik je meenemen naar 1994. Ik was vijf jaar en logeerde met mijn familie in een hotel. Op onze … Lees verder Een leeuwendans
Als iets van het WK in Qatar indruk heeft gemaakt, dan zijn het de beelden van verslagen supporters toen Argentinië Nederland uit de kwartfinale had geschopt. Het is dat moment waarop ik weer weet dat voetbal een soort heiligdom is, iets waar honderden duizenden liefhebbers mee zijn opgegroeid. Zelf heb ik het nooit interessant gevonden. Ik zie twee partijen van elf spelers die de bal … Lees verder De obsessie van De Filmjunk: Voetbal#2
