Free Fire

Eigenlijk is Free Fire nog het best te omschrijven als het hyperactieve broertje van Reservoir Dogs. Het is minder rauw en de personages uit Reservoir Dogs zijn een flinke graad cooler, Free Fire oogt gelikter en flitsender. Gebruikte Tarantino vooral statische shots, regisseur Ben Wheatley laat de camera door het gebouw schieten om kijker zo veel mogelijk betrokken te maken bij de knalpartij. In plaats van een overval gaat het in Free Fire om een wapendeal die vanaf het begin scheurtjes vertoont.

Lees verder “Free Fire”

The Party

Bij Rialto zit een man achter de kassa die aarzelend beweegt. Hij moet tot drie keer toe mijn Cinevillepas scannen voor hij hem te pakken heeft. En als ik de zaal wil ingaan zie ik dat hij per ongeluk het verkeerde kaartje heeft gegeven. Gelukkig kan ik hem nog omwisselen bij de kassa, waar nu een vrouw zit. Ze biedt nog haar excuses aan, het is zijn eerste dag. Ach, zolang ik nog maar het juiste kaartje kan krijgen. The Party is het soort film waarin plot totaal ondergeschikt is en de personages de hoofdmoot zijn. Het is ook het type film waarin personages elkaar te lijf gaan met scherpe dialogen en relaties onder druk komen te staan.

Lees verder “The Party”