Als kattenpersoon neem je een flink bak aan vooroordelen mee als je een kattendocumentaire gaat kijken. Niks schattigers dan die scherpe kattenogen, de roze snoet en de aaibaarheid van deze wezentjes. In Kedi nemen de filmmakers het publiek mee naar Istanboel, waar duizenden katten over straat rondzwerven. De inwoners nemen met liefde de zorg van de miauwende pluizenbollen op zich. Intussen richten de filmers zich op de emotionele band die de mensen met de katten hebben. 

Lees verder “Kedi”