Mijn eerste kennismaking met Trout Mask Replica begon een paar maanden geleden. Eerst dacht ik, dit moet een grap zijn. Dat kan niet anders. De muziek kolkt alle kanten op, alsof de instrumenten zoeken naar connectie en steeds net langs elkaar glippen, en Captain Beefheart gromt en croont absurdistische teksten als “A squid eating dough in a polyethylene bag is fast and bulbous. Got me?” Zoals dat … Lees verder Trout Mask Replica (Captain Beefheart)
Geschreven naar aanleiding van Salò o le 120 giornate di Sodoma, zonder twijfel de vrolijkste film uit de filmgeschiedenis. “Paulo heeft nog één kogel. Hij kan hem zo in zijn pistool duwen en de trekker overhalen. Dat betekent ook toegeven dat er geen andere uitweg meer is. Dat hij verloren heeft. Paulo is best bereid om ver te gaan, zijn principes te buigen tot … Lees verder Nog één kogel
Klanten haten wachtrijen. Het liefst spreken ze direct met een medewerker die de klacht aanneemt en het probleem oplost. Ik heb ooit aan mijn teamleider gevraagd waarom wij überhaupt kiezen voor een wachtrij. Waarom geen rechtstreeks nummer die sowieso leidt naar een medewerker? Volgens mijn teamleider zouden er dan zeker vijf schoolklassen nodig zijn (ofwel groepen van dertig medewerkers) om de aanhoudende drukte op te … Lees verder In de wachtrij
Er was een klant op kantoor. Volgens de receptie was het een “aardige” en “kalme” kerel van ergens achter in de veertig. Ik ging naar de ontvangsthal met pen en papier, schudde de man de hand en vroeg wat ik voor hem kon doen. Hij vroeg of we niet ergens één-op-één konden zitten. En misschien kon hij nog een kopje koffie krijgen? Liefst met een … Lees verder Komt er een klant op kantoor
Mijn vader kwam een kabouter tegen. Dat ging zo. Hij wandelde over een bospaadje toen hij aangesproken werd door een klein mannetje. Het mannetje had wild grijs haar, indringend blauwe ogen en kwam niet hoger dan mijn vaders knieën. Mijn vader had weinig zin in een gesprek met een kabouter. Maar ja, hij is nu eenmaal goed opgevoed. En dus bleef hij staan en luisterde … Lees verder Kabouter (een verhaal van mijn vader)
Er staat een man in het licht van de straatlantaarn. Hij draagt een hoge hoed met brede gleuf en een lange, donkere jas. Hij rookt een sigaret. De rook kruipt omhoog in het kokerlicht van de straatlantaarn. Hij zingt zacht een liedje. Ik weet zeker dat deze man geen kwaad in de zin heeft. Hij staat gewoon in het straatlantaarnlicht zijn sigaret te roken. Toch … Lees verder De man onder de straatlantaarn
Iemand zei tegen mij, “je zou eens een column moeten schrijven”. Dus ik dacht, waarom ook niet. Moet lukken. Alleen, waarover moet het gaan? De bedreigingen aan het adres van Sigrid Kaag. De toenemende paranoia bij Thierry Baudet. De eeuwig zittende minister-president Mark Rutte. De spectaculaire opmars van de BBB. Laat ik gewoon iets uitkiezen. En dan tikken. Een column. Omdat het kan. Omdat ík … Lees verder Een column
Jeroen vraagt of ik mee wil varen. Natuurlijk wil ik dat. Niet omdat ik mij supergemakkelijk voel in een rubberboot. Of graag het troebele water induik voor een zwemtochtje. Nee. Ik wil mij eens overgeven aan het onbekende. Dat klinkt misschien een tikje pathetisch. Maar als ik nou eens gewoon in de rubberboot stap zonder te weten waar ik precies naartoe vaar, leer ik misschien … Lees verder Varen
“Pablo moet de vijfde verdieping schoonmaken. Volgens de receptionist is er geen vijfde verdieping. Hij werkt hier al heel lang, dus hij kan het wel weten. Pablo bestudeert het adres dat hij op een papiertje heeft geschreven en laat het zien aan de receptionist. Kijk, hier staat het toch echt, dit gebouw, vijfde verdieping. Volgens de receptionist is er wel een vierde verdieping die inderdaad … Lees verder Pablo in Umanar
De bliksem. Dat ene ongrijpbare moment vol explosieve liefdesenergie. Ik heb er nooit echt in geloofd. Tot afgelopen woensdag. Ik zat in een kroegje toen zij plotseling naast mij stond. Pats. Boem. Knetter. Ik dacht, dus zo voelt het. Dat je gewoon niets meer kan zeggen. Alleen staren. Mijn hoofd ontplofte. “Je trilt helemaal” zei ze. Voor alle duidelijkheid, ik bewoog geen spier. Maar ik … Lees verder Bliksem
