Alles wat met The Avengers te maken heeft is naar mijn mening zwaar overhyped. Wanneer ik voor de persvoorstelling de persmap doorlees, ontdek ik dat Spider-Man: Homecoming betrekking heeft op dit megalomane superheldenuniversum. Ruim twee uur duurt de film. Het is lastig om nu nog te zeggen “sorry jongens, ik heb mijn grenzen”. Ach, wie weet valt het mee. Zolang het maar niet de herrie en chaos van The Avengers heeft, vind ik het prima. Jaren geleden heb ik nog de Spider-Manversie van Sam Raimi gezien in de bioscoop, waar Tobey Maguire zich in het superheldenpak hijst. Het is even wennen een andere acteur te zien (Tom Holland) die een stuk jonger is en Spider-Man neerzet als een naïeve tiener. Hij wil niks liever dan zich bij het team van The Avengers aansluiten (serieus, wat hééft iedereen met die club?). Zijn mentor is niemand minder dan Iron Man (ofwel Tony Stark), die vooral als Deus Ex Machina optreedt en Peter Park op benarde momenten te hulp schiet. Als slechterik is er Michael Keaton als Adrian Toomes, een wapenhandelaar.

Omdat Spider-Man: Homecoming in 3D is mag iedereen een bril meenemen. Ik hou wel van het effect. De gevechten die ineens heel dichtbij komen. Objecten die op je afkomen. En met Spider-Man verwacht ik wat zwiepende camera’s terwijl Peter Parker zich middels weblianen door de stad beweegt. Maar de makers hebben nog iets anders op het oog. Want Peter Parker is een tiener. En die doet tienerdingen. Zoals naar school gaan. Lessen volgen. Naar de meisjes kijken. Erg leuk en logisch, maar het zijn deze scènes dat het 3D effect tegenwerkt. Het wordt vermoeiend om te kijken naar een feest in 3D als er niet veel actie plaatsvindt. Zonde, want deze scènes zijn ook erg humoristisch en laten zien wat er gebeurt als een tiener worstelt tussen het bestaan van superheld en tiener-zijn.

Gelukkig moet er ook een verhaal worden verteld over het superheldengebeuren. Peter probeert indruk te maken op Tony Stark, om de miljonair er zo van te overtuigen dat hij een echte Avenger is. Eerst richt Peter zich op kleine criminelen, tot hij stuit op de activiteiten van een wapenhandelaar. Enter Adrian Toomes. Dankzij buitenaardse materialen (ik verwijs iedereen bij deze door naar The Avengers) weet Adrian superwapens in elkaar te knutselen en dat levert flink wat geld op op de wapenmarkt. Peter ziet zijn kans schoon en gaat achter hem aan. De beste scènes vloeien voort uit deze confrontaties. Regisseur Jon Watts sloopt een boot, de Washington Tower en doorspekt de actiescènes met humor en spanning. Nu wordt het 3D effect perfect benut.

Spider-Man: Homecoming lijkt een verhaal te willen vertellen van een jongen die volwassen wordt. Een jongen die toevallig superkrachten heeft en moet bewijzen verantwoordelijk met deze krachten om te kunnen gaan. Ik zou bijna willen zeggen dat er een coming-of-age thema in zit. In dat geval vind ik Spider-Man: Homecoming een verfrissende invulling van het superheldengenre.

Voor de fans raad ik deze film zeker aan. Ik ben zelf erg bevooroordeeld over dit genre, en ik kan genoeg minpunten aanwijzen, ik heb mij wel vermaakt. Ik hoop alleen heel erg dat hij ook in 2D te zien zal zijn, want na afloop waren mijn ogen toe aan pauze. Er blijkt nog een stukje na de eindcredits te komen (het blijft een film uit de The Avengers reeks), ik heb daarvoor bedankt.

 3-7-2017/Jon Watts/Tom Holland en Robert Downey Jr.