Als één film wel het predikaat “moderne klassieker” verdient, is het Shaun of the Dead. De eraan verbonden namen (Edgar Wright, Simon Pegg en Nick Frost) waren al enige tijd werkzaam in de filmwereld, nu zou ook het grote publiek ze leren kennen. Hoofdpersoon Shaun, een sullige man van eind twintig. Hij heeft een relatie heeft met Elizabeth, zijn beste vriend is de goedaardige luiaard Ed. Hun leven kabbelt doelloos voort. Elizabeth klaagt dat zij en Shaun nooit eens iets samen doen, dat hij altijd in gezelschap van Ed verkeert, dat hij eens volwassen moet worden. Hij belooft altijd van alles, maar van die zoete woorden komt nooit wat terecht.
Wanneer de zombies verschijnen (zowel op de achtergrond als de voorgrond), gaat dit aanvankelijk totaal langs Ed en Shaun heen. Ze zitten zo diep begraven in hun eigen wereld, dat ze niet eens doorhebben dat de wereld vergaat. Wright werkt deze droogkomische richting tot het uiterste uit, waardoor de scènes een hoog “gebeurt dit nou serieus” gehalte krijgen.
Zo volgen we twee keer Shaun in zijn ochtendroutine naar de winkel. Eén keer vóór de zombieramp, en één keer tijdens. Hij houdt zijn blik op de grond gericht en heeft geen moment in de gaten dat hij in gevaar verkeert. En de confrontatie met de zombie in de achtertuin is een parel van horror en komedie. Ik zal niet verklappen wat er gebeurt, maar het is zo verschrikkelijk lomp en bizar dat het nog steeds op de lachspieren werkt. Dit soort droge humor maakt dat Shaun of the Dead nog steeds gezien mag worden.
Shaun of the Dead is simpelweg een fantastische zombiekomedie, en één van de betere titels in dit genre.
Daarnaast begrijpen de makers dat ook in een parodie de personages goed moeten worden neergezet. Wright zoomt in op de aandoenlijke vriendschap tussen Shaun en Ed, en de moeizame verhouding tussen Ed en zijn stiefvader. Er worden dan grappen gemaakt, iedereen neemt zijn rol bloedserieus. Als dan iemand wordt uiteengereten door een groep hongerige zombies, is het echt een personage waar afscheid van wordt genomen.
Shaun of the Dead is simpelweg een fantastische zombiekomedie, en één van de betere titels in dit genre. Wright, Pegg en Frost zouden nog vaker de handen ineenslaan voor persiflages (iedereen moet Hot Fuzz gezien hebben), waarbij de mix van spanning, humor en opvallende personages consequent wordt toegepast. Let trouwens goed op de cornetto. Dit ijsje schijnt een terugkerend motief te zijn in andere films van het trio.