Het is een flinke tijd geleden dat ik voor het laatst een film van Steven Spielberg zag. In The Post gaat het over geheime documenten van de overheid, waarin wordt beschreven dat de oorlog in Vietnam een verloren zaak is. Natuurlijk moeten deze documenten achter slot en grendel blijven. En al helemaal niet in handen van de pers komen. In het eerste deel van The Post worden naar zo veel onbekende personen en gebeurtenissen verwezen dat ik algauw de draad kwijtraak. Aandelen, bestuursvergaderingen, een reportage in het Witte Huis die niet helemaal goed is gegaan… 

Acteergiganten Tom Hanks en Meryl Streep zetten met zoveel vanzelfsprekendheid en souplesse hun personages neer, dat ik het voor lief neem om te wachten tot ik alles precies begrijp. 

De spanning sluipt de film binnen als de documenten gelekt worden. Om het publiek bewust te maken van de treurige waarheid, worden de documenten verspreid op de redacties van The Washington Post en The New York Times. De journalisten storten zich op de primeurs en krijgen te maken met de ijzeren vuist van de overheid. Ineens worden er nogal wat vraagstukken opgeworpen: kan de krant dit zomaar publiceren? En als de overheid dit wil tegenhouden, valt dit dan onder schending van persvrijheid? Moet de burger in slaap worden gesust zodat de oorlog kan blijven doorgaan, of is het de verantwoordelijkheid van de krant de waarheid te verkondigen?

spielberg heeft de film aan de kinderen van kay graham en de weduwe van bradlee laten zien. iedereen heeft zijn goedkeuring gegeven.

Naast de oorlog snijdt Spielberg een ander belangrijk thema aan: de positie van de vrouw in een wereld gedomineerd door mannen. Als het avondeten is genuttigd en een man zijn mening over een onderwerp aankondigt, is dit voor de vrouwen teken de tafel te verlaten. Politiek, geld, economie, laat daar die macho’s maar over lullen, de vrouwen houden zich meer bezig met koetjes en kalfjes. Fantastisch hoe het seksisme hier wordt getoond, zonder dat met een vingertje wordt gezwaaid. Als Kay Graham, die The Washington Post uitgeeft, op het eind voor zichzelf opkomt, voelt dit als een feministische triomf.

Spielberg laat de camera door grote ruimtes zweven om zo dynamiek en hectiek van de krantenwereld te benadrukken. De deadlines, de frustraties als de concurrent een primeur heeft, de sfeer wordt zo sterk tot leven geroepen dat je je echt in de tijdsperiode waant. The Post moet volgens Spielberg een proloog zijn tot een ander klassieker in dit genre, All The Presidents Man. Tijd om die ook eens te gaan kijken.

Steven Spielberg/Tom Hanks en Meryl Streep