Max, het hoofdpersonage in Pi, is geobsedeerd door getallen. Ze zijn perfect om orde te scheppen, patronen te ontwaren in de chaos van het leven. Vastberaden zoekt hij naar een patroon in de aandelen van Wall Street, een code om te kunnen voorspellen welke aandelen zijn gestegen of gedaald. En met hoeveel. Tot op de komma nauwkeurig. Max gaat zo op in zijn zelfopgelegde opdracht dat hij de grip op de realiteit verliest. Zijn migraineaanvallen maken het er niet beter op. Maar hij zet door, tot hij op het randje van zelfvernietiging komt te staan. Regisseur Darren Aronofsky en cameraman Matthew Libatique maken van Pi een nerveuze psychothriller. 

In zijn kamer heeft Max een supercomputer gebouwd om zo de code te achterhalen. Steeds als hij voor een doorbraak staat gebeurt er iets waardoor het antwoord hem net ontglipt. Ongedierte die zijn chips beschadigen, kortsluiting of een ongelukkige migraineaanval. Het lijkt wel of er een hogere macht is die Max tegenwerkt. Er zit een religieuze sekte achter hem aan die ervan overtuigd is dat de code de onuitspreekbare naam van God is. En dan zijn er nog wat schimmige Wall Street lui die de aandelen van Wall Street willen manipuleren.

Max wordt voortreffelijk vertolkt door Sean Gullette. Ik heb zelf niks met wiskunde, zijn zoektocht om orde te scheppen vind ik erg fascinerend. Net als hij ben ik een sterk cerebraal persoon en altijd op zoek naar houvast, een manier om controle te hebben. Zijn mentor, Sol, waarschuwt hem dat zijn obsessie hem fataal zal worden. Max valt tegen hem uit: hij staat op het punt van een grootse ontdekking, hoe kan hij dat nu negeren? Het maakt hem niet uit of hij elk moment dood kan neervallen, hij moet doorzetten, hij kan niet anders. Het is een obsessie die hem opslokt, en hij laat dat toe.

Op technisch gebied worden allerlei trucs toegepast om Pi een psychedelisch jasje aan te trekken. Libatique maakt gebruik van de SnorriCam en een handheldcamera, het zwart-wit geeft nog extra de indruk dat de kijker gevangen zit in de nachtmerrie van Max. De briljante score van Clint Mansell, een soort combinatie van elektronica en hiphop, geeft Pi nog een randje waardoor het vreselijk gaat jeuken. Dit is nou echt zo’n film die je moet ondergaan. Als je probeert te begrijpen wat er precies gebeurt, zal je waarschijnlijk net zo gek worden als Max.

En wat betreft de soundtrack, ga die in godsnaam luisteren: de muziekvideo is hier te vinden.

WIST JE DAT

De SnorriCam die Libatique gebruikt is een speciale camera die aan het lichaam van de acteur bevestigd wordt. De lens wordt op de acteur gericht. Het effect is dat als de acteur beweegt, alleen de achtergrond beweegt en het lichaam lijkt stil te staan.

Er zijn nogal wat verborgen boodschappen te vinden in de film. Eentje verschijnt als de computer voor de tweede keer crasht. Op het scherm, ergens beneden, moet dan te lezen zijn: “AND JESUS WEPT”.

Darren Aronofsky/Sean Gullette en Mark Margolis