Kuso is het regiedebuut van muzikant Flying Lotus en is precies als zijn muziek: abstract, raar, grappig, experimenteel, provocerend. Toen Kuso op een filmfestival werd vertoond, was de zaal tegen het eind behoorlijk leeggelopen, en het heeft nu al naam gemaakt als de smerigste film aller tijden. Dat is weer overdreven (we hebben altijd nog werken als Irreversible en The Greasy Strangler) maar één ding is duidelijk: dit is niet voor iedereen bedoeld. Ik denk dat ik driekwart van de film vooral heb beleefd en dat een kwart mij echt is bijgebleven. Kuso was geprogrammeerd als nachtfilm en tot mijn ergernis moest ik over de helft vechten om wakker te blijven.

Ik was simpelweg echt heel erg moe en zakte af en toe even weg. Dus, ja, ik heb wat gemist. Niet veel gelukkig, het is wel ergerlijk.

Het eerste wat in mij opkomt als Kuso begint zijn de namen van David Lynch en Harmony Korine. De beelden zijn zo surrealistisch, psychedelisch en absurdistisch, dat het lijkt of Lynch en Korine een liefdesbaby hebben gekregen. We zien een man die uit de toilet komt, een vrouw die samenwoont met twee harige monsters, een man die woont in een boom, iets met een foetus en een spectaculaire eindscène met een penis en een etterende wond. Het verhaal? Iets met een aardbeving. Er was geen ondertiteling en op een gegeven moment besloot ik alles maar over mij heen te laten komen. Als je probeert om grip te krijgen op deze eersteling van Flying Lotus ga je het niet lang volhouden.

Niemand is weggelopen tijdens de voorstelling. Ik vind Kuso niet smerig, maar het komt wel binnen. Flying Lotus rijdt met een stoomwals over alle filmwetten heen (opbouw verhaal, spanningsboog, sympathieke personages, omtwikkeling verhaal, moraal) en laat zijn fantasieën de vrije loop. Het is net een gedachtestroom die wordt bewoond door bizarre personages en omgevingen. Alles is mogelijk.

Laten we ook niet vergeten dat Flying Lotus in de eerste plaats een muziekartiest is. De soundtrack is opwindend en er wordt muziek gebruit van verschillende artiesten. Zo krijgt rapper The Buttress een anderhalve minuut durende videoclip waarin ze meteen laat zien dat we haar in de gaten moeten houden. Eigenlijk heeft Kuso wel iets weg van een clipcollage, een verzameling muziekbeelden die samensmelten tot een nachtmerrietrip.

Na afloop had ik even de tijd nodig deze beeldenbrij te verwerken. Mocht je op zoek zijn naar iets totaal afwijkends, iets dat zo erg tegen de stroom ingaat dat je niet weet of je moet lachen of huilen, dan raad ik Kuso ten zeerste aan.

Flying Lotus/George Clinton en The Buttress