We hebben nog tal van VHS banden in de kast staan. Dat krijg je als je in de jaren negentig bent opgegroeid. Helaas hebben we de apparatuur niet meer om van deze nostalgie te kunnen genieten en lang niet alles is te koop op DVD. Netflix biedt daarbij soms uitkomst. Zoals met The Land Before Time. Het is een tekenfilm uit 1988, geregisseerd door Don Bluth. Steven Spielberg en George Lucas waren de uitvoerende producenten. Maar het belangrijkste voor mij, jaren geleden, was dat dit een verhaal was over dinosaurussen. Nog steeds heb ik een zwak voor deze oerreuzen. En omdat ik het erg leuk vind jeugdfilms nog eens te kijken, besloot ik weer eens op avontuur te gaan met Platvoet (“Littlefoot”) naar de Groene Vallei (“Green Valley”). De film maakt nog steeds indruk, al kan ik er intussen ook wat kanttekeningen bij plaatsen.
De jonge Langnek Platvoet komt in een lastige situatie terecht als een aardbeving hem scheidt van zijn familie. Als dan ook nog eens zijn moeder sterft door een aanval van Ruigtand (“Sharptooth”, een Tyrannosaurus Rex), wordt hij gedwongen om de Groene Vallei op te zoeken. Hier zal hij zijn familie terugvinden. Hij krijgt hulp van Bekkie (“Ducky”), Cera (haar naam blijft in het origineel hetzelfde), Fladder (“Petrie”) en Punt (“Spike”). Intussen moeten ze uit de klauwen van Ruigtand blijven.
The Land Before Time maakt, zeker in het begin, nog steeds indruk. Dit is nog een ouderwets getekende film en heeft een ambachtelijke uitstraling. Met Bluth aan het roer kan je bovendien een rauwe rand verwachten. Zo vormt Ruigtand een concrete dreiging voor het groepje jonge dinosaurussen en krijgen ze te maken met nogal wat obstakels. Spielberg en Lucas vormen dan weer het nodige tegenwicht door Platvoets avontuur een suikerlaagje te geven en op tijd gas terug te nemen. En, niet onbelangrijk om te vergeten, het belangrijkste thema is nog altijd familie.
Wat mij opvalt bij The Land Before Time is dat het verhaal er nogal snel doorheen wordt gejaagd. In de jaren negentig had ik altijd het gevoel naar een epische avonturenfilm te kijken, maar Platvoets zoektoch naar de Groene Vallei duurt ruim een uur. Niet eens. Geen ramp (voor een kind is een uur nog best lang), alleen heb ik wel het gevoel dat er soms wordt valsgespeeld. Personages lopen weg, om in de volgende scène doodleuk weer terug te komen. Want ja, het is toch beter om bij elkaar te blijven. En de meer emotionele scènes, zoals een rouwende Platvoet, krijgen een paar minuten de aandacht. Er wordt vervolgens een koortje en strijkers uit de kast gehaald, waarop we snel weer verdergaan.
Echt interessant wordt The Land Before Time als het gaat om de vrienden zelf. Als Cera weer eens eigenwijs is en van de groep wegloopt bijvoorbeeld, en wij zien dat ze eigenlijk erg onzeker is. Of de altijd optimistische Bekkie, die goed bevriend raakt met de hypernerveuze Fladder. Ik merk dat ik die momenten ook het best heb onthouden. En dat die mij het meest raken. Daar is geen koortje of strijkinstrument voor nodig.
9-5-2017/Don Bluth/Gabriel Damon en Candace Hutson