Net als in de gelijknamige serie ligt de focus van Miami Vice op de agenten Sonny Crockett (Colin Farrell) en Ricardo Tubbs (Jamie Foxx). Ze zijn in een club bezig met een klusje, als blijkt dat een andere undercoveroperatie is misgelopen. Aan Sonny en Ricardo de taak om uit te zoeken waar het lek zit. Het heeft iets te maken met de organisatie van Arcángel de Jesus Montoya (Luis Tosar). Hij staat aan het hoofd van een smokkelbende, wat weer wordt gestuurd door Jose Yero (John Ortiz). Hij heeft zo zijn twijfels bij Sonny en Ricardo, die zich voorstellen als koeriers. Het wordt nog ingewikkelder als Sonny het aanlegt met Isabella (Li Gong), de vrouw van Montoya.
Regisseur Michael Mann staat bekend om zijn schitterende cinemafotografie en de markante personages die hij opvoert. Het gaat altijd wel over de strijd tussen goed en kwaad en waar de scheidslijnen precies liggen. Zoiets lijkt hij ook te willen doen met Miami Vice. Sonny en Ricardo zijn undercover maar hoever kunnen zij gaan? Stapt Sonny met zijn geflirt niet over een grens heen? Is er niet een punt waarop zij gas terug moeten nemen?
De plot van Miami Vice voelt echter waterig, niet lekker uitgewerkt. In de eerste tien minuten gebeurt al zoveel dat ik moeite heb om alles te volgen. Sonny en Ricardo zijn dus bezig in die club, worden gebeld door een informant die weer ratelt over een andere operatie die is mislukt en moeten vervolgens communiceren met een leidinggevende – in dit geval Fujima (Ciarán Hinds) – over wat nu te doen. Het enige wat mij duidelijk wordt is dat Montoya en Yero de doelwitten zijn. Zij hebben er iets mee te maken. Maar wat? Ik weet het nog steeds niet.[epq-quote align=”align-left”]Wat Linkin Park en hiphop, beelden van tropische stranden, snelle waterboten en exotische clubs, Mann weet Miami moeiteloos te vatten in een serie flitsende ansichtkaarten.[/epq-quote]
De personages komen ook erg onderontwikkeld over. Sonny wordt nog neergezet als vrouwenverslinder, al wordt die eigenschap er nogal met de haren bij gesleept. Net na de bespreking met Yero grijpt Sonny zijn kans met Isabella en concentreert Miami Vice zich ineens op dit koppel. Ricardo blijft dan weer aan de oppervlakte hangen. De film is op deze manier nogal inconsequent, alsof het ene personage belangrijker is dan de ander.
Het beeld en geluid zijn dan weer helemaal in orde. Wat Linkin Park en hiphop, beelden van tropische stranden, snelle waterboten en exotische clubs, Mann weet Miami moeiteloos te vatten in een serie flitsende ansichtkaarten. De smaak en het gevoel blijven bij. Maar als je mij vraagt waar Miami Vice nou precies over ging, kan ik alleen mijn schouders ophalen.
Michael Mann/Collin Farrell en Jamie Foxx