Waarom nu deze obsessie?

Ik besloot om pindasaus te koken. Dat bleek een uitdaging.

Waarom Saus?

Het ging mij niet eens om de saus. Meer om de gebruiksaanwijzing op het potje. Waarom moest ik beginnen met pasta? Ik ben geen culinair expert, maar pindasaus bij pasta? Echt waar? Is deze saus niet veel geschikter voor rijst? Als ik saus voor de pasta gebruik, is dat altijd pastasaus. Gezeefde tomaten met basilicum bijvoorbeeld, zo uit de fles. De pasta koelt daar wel snel van af, ik vind het een heerlijke combinatie. Helemaal met pastakaas.

En hoeveel scheppen ongekookte pindasaus moest ik nu in het water of de melk roeren? Er stond nergens een dosis aangegeven. Alleen dat ik de saus al roerend aan de kook moest brengen en hem twee minuten zachtjes door moest laten koken. Hoe zit het dan met die pasta? Ik kook iedere maandag pasta en dat duurt echt wel langer dan twee minuten. Anders zit ik te happen in krokante macaroni.

Ik stond zo naar de gebruiksaanwijzingen op het potje te staren en wilde eigenlijk van de saus af. Waarom moeilijk doen met cryptische kookaanwijzingen? Ik kon toch ook iets simpels klaarmaken? Aan de andere kant had ik een uitdaging in handen. Gewoon een klont pindasaus in heet water gooien en dan kijken wat er zou gebeuren. In het ergste geval had ik geen saus.

De pasta en melk heb ik overgeslagen. Ik koos voor rijst en deed er twee flinke lepels pindasaus bij. Of dit ook de bedoeling was, ik heb geen idee. De pindasaus heeft zich volgens mij ook niet echt aan de rijst gehecht. Toch kon ik een vleugje van de saus proeven. Het was helemaal niet slecht. Ik waardeer het wel als de instructies voortaan duidelijker zijn. Preciezer. Dat scheelt gestuntel bij amateurkoks.