Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel.
Het muzikale kwartet The Who bestond uit vier sterke persoonlijkheden, die ieder hun instrument tot in perfectie beheerste. Pete Townshend wordt geprezen als één van de beste gitaristen ooit, Keith Moon was een beest op de drums, John Entwhistle is een baspionier en Roger Daltrey bezit een fantastische strot en podiumpersoonlijkheid. Amazing Journey: The Story of The Who, laat zien hoe die vier karakters elkaar vonden, het podium afvochten, en uitgroeiden tot briljante rockband. Hoewel iedereen zijn steentje bijdroeg aan de band, is Townshend verantwoordelijk geweest voor het meeste van de creatieve zuurstof. The Who richtte zich in hun begindagen op het spelen van covers, tot ze zich aan eigen werk moesten wagen.
Townshend, geïnspireerd door The Kinks, besluit zelf maar wat op papier te zetten. Hun eerste eigen single vindt hijzelf maar kinderachtig, het nummer slaat wel aan. Tussen de managers en roadies door zijn het met name Daltrey en Towsnhend die aan het woord komen. Dat kan ook niet anders, Moon en Entwhistle zijn al geruime tijd overleden. Ze komen nog voorbij in archiefmateriaal, ook dat is mondjesmaat.
De documentaire laat zoals de gemiddelde rockdocu zien hoe het viertal een trouwe fanbase opbouwt, dat ze niet vies waren van vrouwen, drank en drugs, en dat de interne spanningen tot uiting kwam in de optredens. Op die momenten is Amazing Journey zeker onderhoudend, maar niet opzienbarend. Het wordt pas echt interessant wanneer The Who hun klassieke albums uitbrengen: The Who Sell Out, Tommy en Who’s Next. De mannen hebben natuurlijk meer prachtig lawaai uitgebracht, het zijn deze werken waarin hun eigen handelsmerk en maakproces het best naar voren komen.
De échte kracht van de band volgt echter decennia later, als ze met verschillende bands het podium delen voor een liefdadigheidsoptreden.
Het is Townshend die de conceptuele ideeën levert, waarop de drie mannen voortborduren. Entwhistle en Moon pennen ook nog wat teksten, complementeren de ritmesectie, Daltrey krijgt de taak de stemmen letterlijk te vertolken. Het zijn conceptalbums, rockopera’s die worden voortgestuwd door grootse verhalen en bijzondere personages. Townshends visie’s worden echter steeds groter en megalomaner. Bij het maken van het onnavolgbare Lifehouse vragen zijn medebandleden zich af waar hij het in godsnaam over heeft.
De échte kracht van de band volgt echter decennia later, als ze met verschillende bands het podium delen voor een liefdadigheidsoptreden. Zo is ook U2 aanwezig, bekend om hun opgeblazen podiumpresentie. De Ieren kijken met open mond toe hoe Townshend en Daltrey staan te rocken als energieke twintigers en schaamteloos de show “ownen”. Amazing Journey zal geen nieuwe dingen vertellen, het is zeker perfect promotiemateriaal om nieuwe fans te trekken.