Frank Lammers heeft zich in het collectieve geheugen gegrift met de reclames van Jumbo, en als de onverschrokken gangster Ferry uit de hitserie Undercover. Jaren daarvoor, in 2006, mocht hij al een Gouden Kalf in ontvangst nemen voor zijn rol in Nachtrit. De film zelf heeft zich eveneens een stevige reputatie opgebouwd. Ik weet nog goed dat het werd beschouwd als één van de betere Nederlandse titels uit de afgelopen tijd. Een prachtig samengaan van drama, thriller. Lammers is Dennis, een taxichauffeur die samen met zijn broer Marco (Fedja van Huet) een limousineservice op wil bouwen.
Daar is wel een vergunning voor nodig. Dennis’ baas had hem een vergunning beloofd, die is evengoed gegaan naar de springerige Mahmoud (Mohaammed Chara). Omdat Dennis de droom van hem en Marco hoe dan ook waar wil maken, ritsels hij een minder legale vergunning via Ome Jan (Henk Poort). Hij beweert het beste met zijn chauffeurs voor te hebben. Klachte en onzekerheden, daar kan hij echter niets mee. Helaas komt Dennis daar te laat achter.
Juist op dat moment neemt politiek Den Haag een ingrijpende beslissing. De vergunningen zijn niets meer waard. De taxicentrales boeren goed, nieuwelingen worden door veteranen met argusogen bekeken. Want zonder vergunning kan er niet meer worden gereden. Onrust en onvrede broeien op de straten, het is een kwestie van tijd voor de spanningen uitbarsten. Het is de geboorte van wat later de taxi-oorlog zal worden genoemd. En Dennis zit er middenin.
Nachtrit laat een mooi maar duister stukje geschiedenis zien van wat zich in deze periode afspeelde op de Amsterdamse straten. Dana Nechustan komt ongemakkelijk dicht bij de actie, alsof de toeschouwer zich nog net op het randje van observeerder en medeknokker bevindt. De vechtpartijen tussen de taxichauffeurs is ook erg ongemakkelijk om naar te kijken. Dit zijn kerels die knokken voor hun brood, maar in hun emotie niet doorhebben dat het geweld juist tegen ze werkt.
Voor iedereen die de taxi-oorlog nooit bewust mee heeft gemaakt – zoals ondertekende – is er ook drama tussen de broers. Marco moet niets hebben van het geritsel, terwijl Dennis alleen zijn broer wil helpen. Hun band is liefdevol, broos en zwanger van het verleden. Niet super origineel, wel herkenbaar en een fijn haakje voor de kijker. En er sluimert nog een onopgeloste romance tussen Dennis en zijn schoonzuster Elize (Peggy Jane de Schepper).
Het beste stukje zijn de laatste paar minuten. Daarin laat Nechustan zien hoe je puur met beeld de spanning opbouwt. Je weet hoe dit afloopt. Toch hoop je op het beste. Het is razend knap hoe elke voorbijgaande minuut op de zenuwen werkt, omdat je zo graag wil weten hoe dit eindigt.
Voor iedereen die het nog niet wist bewees Lammers zich in 2006 als zeer veelzijdig acteur. Niet iemand die stuitert of nadrukkelijk om de aandacht vraagt, maar er gewoon is, de vele facetten van zijn personage voorbij laat komen. Charmant, irritant, romantisch, schuldbewust, naïef, agressief en zo klein als een jongetje. Mocht je Lammers nog steeds beschouwen als die ene kerel uit de reclame van Jumbo, ga dan zeker Nachrit kijken. Die Gouden Kalf was absoluut terecht.
Regie: Dana Nechustan. Met: Frank Lammers en Fedja van Huet