Een paar jaar geleden waren Joe en Anthony Russo verantwoordelijk voor Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame. Twee superheldenfilms waarin amusement moeiteloos samensmolt met prikkelende verhaallijnen en intrigerende personages. Er zat zelfs een snufje filosofie in. Als deze broers dus met een nieuwe film komen moet dat wel iets spectaculairs opleveren. Toch? Ryan Gosling, met die eeuwige intense staar in zijn ogen, wordt gerekruteerd als huurling voor een schimmige organisatie binnen de CIA. Hij krijgt de codenaam Sierra Six en de opdracht om een “gevaarlijke man” uit de weg te ruimen.
Na een prachtig in beeld gebracht gevecht dat eindigt in de dood van het doelwit, ontdekt Six dat hij iemand van zijn eigen afdeling moest uitschakelen. Blijkbaar organiseert hun baas opdrachten waarbij ze zichzelf ombrengen. Klinkt als een wat complex in elkaar gedraaid plan dat niet stevig staat. De bedenker ervan, Carmichael (Regé-Jean Page) is bovendien de persoon die de huurlingen aanstuurt.
Was het niet handiger als hij deze klus aan een ander had overgelaten? Wat doet hij überhaupt als hoofd van deze ondergrondse organisatie als hij juist tegen de huurlingen vecht? Zou het niet veel efficiënter zijn om zelf achter die kerels aan te gaan? Waarom moeten deze mannen geëlimineerd worden? Wie is hij eigenlijk?
Noch Anthony, noch Joe Russo hebben zin om die plotgaten te dichten. The Gray Man moet snel spektakel bieden. Daar gaat het om. Six krijgt te maken met een waardig opponent in de gedaante van Lloyd Hansen (Chris Evans), die met melige teksten lucht in de prent mag komen brengen. Ik wil Evans best accepteren als de kille psychopaat die voor de lol nagels uittrekt met een tang, hij brengt zijn rol net iets te veel als de met een pistool zwaaiende clown. Ik kan hem gewoon niet serieus nemen als hij pissig om pijnstillers vraagt omdat hij in zijn kont is geschoten en een scène verder achter Six aan rent.
Een ander, niet te onderschatten euvel, is dat er opvallend weinig gebeurt. Ja, er wordt volop gevochten in prachtig geënsceneerde segmenten. Maar vraag mij waar het allemaal nou om ging of wie er achter het stoïcijnse gezicht van Six school en ik moet je de antwoorden schuldig blijven. Zonder substantiele inhoud slaan de oogstrelende beelden nogal dood. Hoeveel adrenaline de gebroeders Russo ook in hun film hebben gegoten, ik ervaar The Gray Man als teleurstellend en leeg.
Ik ben overigens niet de enige die er zo over denkt. Wie ik er ook over sprak, het oordeel over deze matige actiethriller varieerde van best vermakelijk tot ronduit slecht. Zelf kom ik tot twee sterren. Eentje voor Gosling en eentje voor Evans, die het allebei nog aardig doen. Daarin schuilt voor mij de grootste tegenvaller van The Gray Man. Van de regisseurs die eerder verbluften met twee fantastische superheldenfilms verwacht ik meer dan “aardig”.
Regie: Joe Russo & Anthony Russo. Met: Ryan Gosling en Chris Evans