Wie is er nog bekend met de infameuze 06-lijnen? Menno Büch wist wel raad met de vooraf opgenomen hitsige praatjes en haalde bakken met geld binnen. Ook de broers George en Harold Skene investeerde in de “telefoonseks”, met als resultaat flink gevulde portemonnees. Regisseur Pieter Bart Korthuis zag er stof in voor een serie en creërde Dirty Lines. Als je in de buurt van Centraal Station Amsterdam bent, zal je ongetwijfeld langs een reclamezuil komen waarop posters van deze Netflix-serie zijn geplakt. Het is redelijk in de buurt waar dames achter het raam staan, dus de locatie is perfect uitgekozen.
De gebroeders Skene zijn aangepast naar Frank en Ramon Stigter (gespeeld door Minne Koole en Chris Peters), het idee blijft hetzelfde: de broers gaan zich bezighouden met sekspraatjes. Frank is de praatjesmaker die op elke trend meesurft. Na wat tegenvallende handeltjes ziet hij potentie in de combinatie van telefonie en erotische praatjes. Ramon, de stille kracht, is er niet meteen overtuigd. Maar dan gaat hun bedrijf de lucht in en is iedere lijn bezet. Zeven dagen per week, vierentwintig uur per dag.
Het lijkt mij logisch dat Frank en Ramon de afleveringen voortstuwen, Korthuis kiest voor een andere protagonist: Marly Salomon (Joy Delima). Zij worstelt zich uit de overbeschermende greep van haar ouders en breekt regelmatig de vierde muur om de kijker te informeren over de gebeurtenissen. Via haar studie ontmoet Marly de gebroeders Stiger en mag vervolgens aan het werk om bandjes in te spreken. Er moeten heel veel verschillende verhaaltjes komen voor de bellers, dus hoe meer volgekletste bandjes hoe beter.
Ergens begrijp ik de keuze voor Marly als centraal personage wel, zij maakt de duidelijkste ontwikkeling door. Ze geeft zelf toe erg preuts te zijn en niets met spannende praatjes te hebben, toch eindigt zij in het opnamehokje om teksten in te spreken. Aan de andere kant vind ik haar ook wel bleu. De gebroeders Stiger zijn veel spannender. Ramon worstelt met zijn seksualiteit en kan nauwelijks in de spiegel kijken zonder rode wangen te krijgen. Frank is meer bezig met status en geld dan met de kinderwens van vrouwlief Anoek (Abbey Hoes). Met hun als verteller was Dirty Lines nog spannender en sappiger geweest.
Ik moet daar wel aan toevoegen dat noch Frank, noch Ramon zich bezighouden met andere trends die van belang waren in de jaren tachtig en negentig. Marly stort zich in de house, ziet op tv hoe de Berlijnse muur wordt afgebroken en houdt zich samen met vriendin Janna van Raalte (Julia Akkermans) bezig met baanbrekend onderzoek op seksueel gebied. Ook dat is belangrijk. Het kleurt het tijdsbeeld van Dirty Lines, geeft aan dat er naast de telefoonseks nog veel meer gebeurde in de wereld. Frank en Ramon blijven wat dat betreft te veel in hun eigen sores hangen.
Dirty Lines is een serie met goeie energie en een sterke cast. Peters vind ik als acteur consequenter dan Koole, die het Amsterdamse accent volgens mij niet altijd vasthoudt. Andre Dongelmans is als Johnny Santini een heerlijk komisch personage, en ook Eric Sauers heeft nog een rolletje als de vader van Marly.
Wel typisch vind ik dat er alvast lijnen worden uitgerold voor het tweede seizoen. Dirty Lines eindigt met heel wat soapige toestanden die niet allemaal te maken hebben met de sekslijn (waar de serie toch over gaat). Daarnaast kiest Korthuis voor onnodige complicaties in de reeds bestaande relaties. Ik verwacht drama’s die prima uitgemolken kunnen worden.
Net als Bonnie & Clyde lijkt het eerste seizoen van Dirty Lines zo meer op een opzetje voor wat er in het vervolg gaat gebeuren. Op zich, als Korthuis de energie van het eerste seizoen vast blijft houden en de cast terugkeert, heb ik er alle hoop op dat het goed gaat komen.
Regie: Pieter Bart Korthuis. Met: Minne Koole en Chris Peters