De eerste paar minuten van Possessor zijn zowel cryptisch als toonzettend. Een onbekende vrouw loopt met een revolver door een sjiek hotel. Regisseur Brandon Cronenberg (de zoon van) volgt haar naar een feestje, waar zij met een groot mes inhakt op een onbekende kerel. Het mes glijdt zijn hals in, het bloed vloeit naar buiten, de man zakt door zijn benen. Het felrode bloed kleeft aan de witte schoenen van de vrouw, die na de brute aanslag de revolver in haar mond stop. “Unplug me” mompelt zij. De politie stormt naar binnen en doorzeeft de vrouw met kogels.
Verwarring over de bizarre handelingen wisselt zich af met bewondering voor Possessors beklemmende, bloederige sfeer. Om duiding te geven aan de situatie: de vrouw was tijdelijk “overgenomen” door Tasya Vos (Andrea Riseborough). Tasya werkt voor een bedrijf dat mensen via die “overnames” dwingt tot moordaanslagen. Dit bedrijf wordt gerund door Girder (Jennifer Jason Leigh), die vermoedt dat Tasya er niet meer helemaal bij is. Tasya houdt stug op dat alles prima gaat en wil door naar haar volgende klus.
Het doelwit is Colin Tate (Christopher Abbott) die zijn vrouw Ava (Tuppence Middelton) en schoonvader John (Sean Bean) om het leven moet brengen. Het waarom wordt wel toegelicht maar blijft evengoed wat vaag. Dat geldt trouwens voor meer zaken. Hoe werkt die techniek? Hoe kiest het bedrijf de doelwitten uit? Cronenberg geeft mondjesmaat antwoorden op die vragen, interessanter is wat deze techniek met de mensen doet.
Wat gebeurt er met je als je zo vaak bezit neemt van andere mensen? Verlies je misschien je eigen identiteit? Weet je nog wel wie je zelf bent? Tasya lijkt in een schemerzone te komen. Als zij langsgaat bij haar ex-man repeteert zij vragen om eventueel te stellen. Alsof zij moet oefenen om weer tot haarzelf te komen. De beelden van felrode bloed dat uit gapende wonden gutst blijven haar ook achtervolgen. Zal de klus met Colin wel goed aflopen?
Dit is, op zijn minst, een cultklassieker.
Vooraleer de film op dat punt komt, laat Cronenberg Tasya haar nieuw verkregen mannenlichaam onderzoeken. Want tussen Colins benen hangt een piemel. En zij ervaart nu seks met een vrouw. Windt het haar op? Is het vervreemdend? Colin heeft helemaal niets door, Tasya begint te versmelten met haar nieuwe identiteit. Dat is al onheilspellend genoeg, in de tweede helft gaat Cronenberg los met het geweld.
De door hem gefilmde beelden kan ik het nog het beste beschrijven als een hypergestileerde versie van David Cronenberg. Denk aan het ranzigste wat hij heeft gemaakt en zie het door de lens van de hedendaagse camera. Alles is scherper. Gedetailleerder. Intenser. Een pook verbrijzeld iemands kaak. Kogels doen een kop uiteenspatten. En reken maar dat Cronenberg het geweld vol in beeld brengt. Als een voyeur die geobsedeerd is met explosieve sterfgevallen.
Possessor gaat uit van een ijlig script, het is ook een van de betere horrorfilms die ik recentelijk gezien heb. Zit hier een klassieker in? Dit is, op zijn minst, een cultklassieker. David Cronenberg heeft een waardige opvolger.
Regie: Brandon Cronenberg. Met: Andrea Riseborough en Christopher Abbott