Als Alone in the Dark is afgelopen blijf ik vol ongeloof naar het scherm staren. Ik ben verbijsterd. Is dit serieus hoe de film eindigt, met een dubbelzinnig slot dat kant noch wal slaat? Wat heb ik in godsnaam gezien? Waar ging dit allemaal over? Heb ik iets cruciaals gemist? De film neemt nota bene ruim anderhalve minuut de tijd om uit te leggen hoe de plot in elkaar steekt. Dat klinkt kort, maar in die anderhalve minuut rolt traag tekst over het scherm. Een beetje zoals dat gaat bij Star Wars. Ik kan je vermelden dat anderhalve minuut aan traag over het scherm kruipende tekst erg lang aanvoelt.

Er is iets aan de hand met een lang geleden verloren gegane volk dat allerlei artefacten over de wereld verspreidde, een portaal naar een nachtmeriewereld en een “wetenschapper” die experimenten op weeskinderen uitvoert. Eén van die weeskinderen is Edward Carnby (Christian Slater), werkzaam voor Bureau 713, een organisatie dat onderzoek doet naar paranormale verschijnselen. Edward komt net het beeld ingelopen, als hij aangevallen wordt door een man, resulterend in het soort actiescène zoals alleen Uwe Boll kan regisseren: zonder enige context of verklaring probeert hij er iets cools van te maken.

Wie is de aanvaller? Waarom heeft hij het op Edward voorzien? Waarom belt niemand de politie? Geen idee. Boll is alweer twintig stappen vooruitgesneld om Alone in the Dark te voorzien van onzinnige seks en zogenaamd adrenalineverhogende actiescènes met monsters. Kan het de regisseur wat schelen dat het verhaal zo goed als onnavolgbaar is. Je verkoopt een film toch niet met een goed verhaal? Seks en pistolen zijn de enige noodzakelijke ingrediënten. Dat is ook precies wat Alone in the Dark voorstelt: een verzameling scènes die met veel kogels aan elkaar zijn geregen. Elke samenhang ontbreekt.

Ik heb werkelijk geen idee “what’s going on”.

Stephen Dorff maakt er als de schietgrage Richard Burke nog het beste van. Hij mag zich tenminste uitleven met geweren en een cool pak dragen. Slater moet het doen met een regenjas en zijn monotone voice-over. Tara Reid… ach, ze zal goed betaald hebben gekregen. En dat einde… De stad is, aldus een regeltje tekst, geëvacueerd. Waarom? Wat is er gebeurd? Wat wil Boll in godsnaam met dat laatste shot zeggen? Begrijpt iemand wat er aan de hand is? Begrijpen Slater en Reid wat er is voorgevallen? Of hebben zij het al lang opgegeven en is dat de reden dat ze als slaapwandelaars voor de camera staan?

Dat Boll zich laat inspireren door spelletjes en een spelpubliek wil bedienen, prima. Maar kom niet aanzetten met een onsamenhangend, warrig prul, om vervolgens je personages dan maar te laten schieten, rennen en schreeuwen. “What’s going on?” vraagt een personage aan Edward. Ik heb werkelijk geen idee “what’s going on”. En bij Alone in the Dark kan dat mij ook helemaal niets schelen. Ik vind dat nog het allerergste.

Regie: Uwe Boll. Met: Christian Slater en Tara Reid