Regisseur Mike Leigh staat bekend om zijn bijzondere werkmethode. Hij sluit zichzelf op met de acteurs in het repitielokaal en werkt improviserend naar het definitieve script. Dat betekent dat een hoofdrol zomaar een bijrol kan worden en andersom. Met Another Year, een film uit 2010, was dat niet anders. De film volgt een jaar lang het leven van echtpaar Tom (Jim Broadbent) en Gerri (Ruth Sheen). Het koppel heeft nauwelijks met strubbelingen te maken. Hetzelfde geldt voor hun zoon Joe (Oliver Maltman), alhoewel Gerri hem toch eens een liefdespartner gunt.
Familievrienden Mary (Lesley Manville) en Ken (Peter Wight) worstelen wel degelijk met problemen, en beschouwen Tom en Gerri als emotioneel anker waar zij zich aan vast kunnen klampen. De twee komen over de vloer, jammeren over het gebrek aan liefde of hun tanende gezondheid, en gaan weer weg. Tom en Gerri geven advies en werken daarna vrolijk door in hun moestuintje. Another Year is verstoken van (snelle) actie, stomende liefdesscènes of al te dramatische toestanden. Leigh wil ons gewoon kennis laten maken met personages die snakken naar levensgeluk.
Niet de plot, maar de acteurs geven Another Year zijn stuwkracht. Manville is fantastisch als emotioneel labiele Mary, die haar liefdesverdriet verdrinkt in glazen wijn en smoort met sigarettenrook. Omdat zij ook zo graag weer de liefde wil ervaren, flirt Mary schaamteloos met de veel jongere Joe. Haar jaloezie als hij met vriendin Katie (Karina Fernandez) komt aanzetten is zo beschamend, dat het op de lachspieren werkt. Ken, een oude vriend van Tom, kampt met overgewicht en drinkt en eet te veel. Hij heeft een oogje op Mary. Aanvankelijk ziet zij wel iets in hem, zij wijst hem evengoed af.
Niet de plot, maar de acteurs geven Another Year zijn stuwkracht.
Die naturalistische aanpak is heel mooi, toch hou ik er een dubbel gevoel aan over. De scène in het begin bijvoorbeeld. Een onbekende vrouw lijdt aan slapeloosheid en smeekt om slaappillen. Wie is zij? Waarom opent Another Year met deze scène als dit personage nauwelijks van betekenis voor de film is? Het wordt juist goed als Mary of Ken bij Tom en Gerri aanklopt en het gezapige leven van het echtpaar stoort. Scènes als met de onbekende vrouw onderbreken de flow, leiden af van waar Another Year eigenlijk om gaat: een koppel dat altijd klaarstaat voor zijn omgeving.
Op het einde ontstaan barstjes in de geduldige en hartelijke karakters van Tom en Gerri. Als Mary zonder aankondiging langskomt, staat het koppel niet echt te trappelen om haar zielsroerselen aan te horen. Zij mag blijven, het gaat niet van harte. Voor het eerst realiseert Mary zich dat Tom en Gerri niet voor altijd voor haar klaar kunnen staan. Althans, zo heb ik het geïnterpreteerd. Ik weet niet zo goed hoe ik anders het ietwat bruuske einde moet zien.
Regie: Mike Leigh. Met: Jim Broadbent en Ruth Sheen