Na het succes van The Silence of the Lambs werd gehunkerd naar meer. Schrijver Thomas Harris tikte het boek Hannibal, maar Jonathan Demme, Anthony Hopkins en Jodie Foster waren niet echt gelukkig met het berhaal. Te gewelddadig en afgemaakt met een onzinnig slot. Na veel gedoe besloot Hopkins alsnog als Hannibal terug te komen. Demme gaf de regiestoel aan Ridley Scott, Foster werd vervangen door Julianne Moore. Hannibal is zeker anders, ademt een andere energie uit, maar smaakt echt niet slechter. FBI-agente Clarice Starling moet in het begin een beruchte crimineel oppakken.

Helaas loopt de operatie verkeerd en ontstaat er een ware kogelstorm. Na door de baas berispt te zijn wordt Clarice gecontacteerd door ene Mason Verger (een door makeup onherkenbaar gemaakte Gary Oldman). Hij is een rijkeluiszoontje en slachtoffer van Hannibal. In tegenstelling tot andere slachtoffers heeft Mason de confrontatie overleefd. Sindsdien zint hij op wraak. Hij weet dat Clarice veel contact met Hannibal heeft gehad en wil via haar de moordenaar uit zijn hol trekken. Jarenlang heeft Mason gebroed op het ultieme wraakplan, nu is het tijd om tot uitvoer over te gaan.

Hannibal heeft het zich gemakkelijk gemaakt in Italië. Aan zijn stille bestaan komt een eind als agent Rinaldo Pazzi (Giancarlo Giannini) ontdekt dat hij gezocht wordt door de FBI. Er staat een heel hoog geldbedrag op zijn naam. Clairce drukt Rinadlo op het hart: ga in godsnaam niet achter Hannibal aan. Maar zoveel dollartekens kunnen verblinden. Hannibal nog altijd het meest duivelse personage is, weet Hopkins hem opnieuw de sympathie op te laten wekken. Wel bij mij, in ieder geval. Ergens, heel stiekem, hoop ik dat het genadig voor hem afloopt.

Ik zie er ergens nog wel de bizarre logica van in, toch ben ik blij dat Scott voor een radicaal andere richting koos.

Daar waar Demme zich bij The Silence of the Lambs voornamelijk concentreerde op het verhaal en de personages, voorziet Scott Hannibal ook van mooie plaatjes. Italië is een land van schaduwen, sigarettenrook, opvliegende duiven en drukbezochte markten. En hield Demme zich nog redelijk in met het bloed, Scott leeft zich naar hartelust uit. Darmen spatten op de Italiaanse straatstenen, hongerige wilde zwijnen vreten lichamen op. Het beste bewaart Scott voor de bloederige finale. Ik zeg alleen dit: het is niet geschikt voor de gevoelige maag.

Harris liet het boek heel anders eindigen dan de film. Ik zie er ergens nog wel de bizarre logica van in, toch ben ik blij dat Scott voor een radicaal andere richting koos. Om de serie compleet te maken, volgde een jaar later nog Red Dragon. Hopkins zou hierin voor de laatste keer komen opdraven om het iconische monster te spelen.

Regie: Tony Scott. Met: Anthony Hopkins en Julianne Moore