Wilde Mossels doet mij denken aan polderpunk. Ik heb geen idee of dat echt een ding is, of polderpunk überhaupt bestaat, noch waarom dat woord bij mij opkomt. Misschien is het de aanwezigheid van harde, snelle punkmuziek? Komt het door de thema’s van rebellie, verlangen naar meer, ontsnappen aan de monotonie van het Zeeuwse dorp? Leen (Fedja van Huet) is zijn voortkabbelende leven in ieder geval helemaal zat. Maar wat hij echt zou willen, dat weet hij ook niet. Het liefst springt hij op zijn brommer, haalt stunts uit. Hij is het type dat helemaal high wordt van de benzinegeur, erop kickt om het asfalt in brand te zetten.

Beste vriend Daan (Frank Lammers) werkt als mosselvisser en begrijpt niet waarom Leen nou zo per se weg moet. In het dorp valt toch genoeg te beleven? Er komen godbetert toeristen, dat zegt genoeg. Tussen het vissen door is hij drummer in de band van Jacob (Frederik Brom), die als enige van de drie geen Zeeuw is. Desondanks is hij prima in staat gesprekken te volgen. Iets waar ik trouwens veel bewondering voor heb, gezien ik zonder ondertiteling het Zeeuws geen moment kan volgen.

Dankzij de toevallige ontmoeting met een Ier weet Leen wat hij wil. Naar Dublin, de kroegen bezoeken, zich volgieten met drank, genieten van het leven. Daan en Jacob hebben twijfels bij dit plan. Leens moeder, wier liefde voor haar zoon soms een tikje verdacht wordt, ziet het ook niet zitten. Wat moet zij zonder zoonlief, in een grauwblauwe wereld waarin haar roodgestifte lippen vurig opvallen?[epq-quote align=”align-left”]Wilde Mossels laat een wereld zien waar de tijd heeft stilgestaan en toont aan hoe de bewoners daarmee omgaan.[/epq-quote]

de Bruyn fokt Leen op, stuurt hem richting zelfdestructie. Hij laat hem stuiten op een revolver en laat lang in het midden waar dat wapen nuttig voor is. Als Leen het vissersdorp niet kan verlaten, welke uitweg kan hij dan nog nemen? Hij is zelfs in staat om een bank te overvallen, om zo zijn budget voor de reis naar Ierland bijeen te krijgen. Dit resulteert in één van de meest hilarische scènes van de film.

Wilde Mossels laat een wereld zien waar de tijd heeft stilgestaan en toont aan hoe de bewoners daarmee omgaan. De één staat er conservatief in, de ander wordt er helemaal gek van. Nu ik erover nadenk is dit de punkversie van De Avonden, waarin de hunkering naar verlossing en ontsnapping ook centraal staat. In beide films vindt iedereen verlossing. Maar wel op geheel andere wijze.

Over polderpunk gesproken, de soundtrack is fantastisch.

Erik de Bruyn/Fedja van Huet en Frank Lammers