Het begin van The Expendables doet vermoeden dat dit puur een herhaling is van deel 1. De groep huurlingen, geleid door Barney Ross, voert een routineklus uit. Soldaten worden opgeblazen, neergemaaid door kogels of bewerkt met vuisten. Tijdens deze korte missie maken we kennis met een nieuwe toevoeging aan de groep: Billy The Kid. Hij is de jongste, en bewapend met een sniper. De groep kruist wederom het pad van Trench (Arnold Schwarzenegger), er volgen verbale steken, er vallen meer doden, op het nippertje wordt alles en iedereen gered, daar moet een biertje op worden gedronken.

Klinkt toch meer als een repetitie dan een volwaardig vervolg? Ja. En nee. Want want er na het (toch wel spectaculaire) begin gebeurt, heeft een significant andere toon en sfeer dan het eerste deel. In plaats van Stallone staat nu regisseur Simon West achter de camera. En hij weet wel hoe hij drama en actie op organische wijze moet combineren. Het beste voorbeeld is wanneer de groep voor een nieuwe missie een afgelegen dorp intrekt en daar moet overnachten. Als vanzelf ontstaan dialogen die iets meer zeggen over de pesonages.

Niet te veel – het moet wel leuk blijven – maar genoeg om je je te realiseren: dit zijn ook mensen die naast de gevechten een ander leven leiden. En West neemt ook echt de tijd voor dit soort scènes. Net als voor de schietpartijen trouwens, die onder zijn hand net zo intens zijn als in het eerste deel. Wat ook wil helpen is de aanwezigheid van Jean-Claude Van Damme. Hij bedankte voor deel 1 (te weinig substantie), en verscheen uiteraard daarom in deel 2.

Het is een brute actiefilm met wat meer menselijkheid.

Van Damme is absoluut geen Eric Roberts, wel weet hij zijn personage (Vilain) gevaar mee te geven. Een mate van onvoorspelbaarheid. Je hebt werkelijk geen idee wat zijn volgende zet zal zijn. Hij is geen bad guy die je snel zal vergeten. Net als Chuck Norris trouwens, die ook even langskomt en meteen de beste tekst van de film krijgt. Hun personages functioneren voornamelijk als Deus Ex Machina. Het past wel in de vermakelijke sfeer van dit malle universum, waar men meer bezig is met grappen over andere filmreeksen dan logica.

The Expendables 2 is nog steeds niet het ensemble-meesterwerk met oude rotten en nieuwe gezichten. Maar West geeft de film een betere, natuurlijke flow. Het is een brute actiefilm met wat meer menselijkheid. Daarom is The Expendables 2 in dat opzicht een flinke verbetering ten opzichte van zijn voorganger.