Na mijn 4D en 4D in 3D-avontuur werd het tijd voor een filmervaring in Dolby Cinema. In 3D. De eer ging naar Jurassic World: Fallen Kingdom. Mij werd verzekerd door de medewerkster dat zowel geluid als beeld nog beter zijn dan bij IMAX. Er schijnen zelfs een heus IMAX en Dolby Cinema kamp te zijn. Ik zal mij daar niet zo snel bij aansluiten, het gaat mij nog altijd om de film zelf. Een film die beter is dan alle kritieken doen vermoeden. In dit vervolg op de reboot Jurassic World uit 2015, staat het eiland met dinosaurussen op springen.

Letterlijk: de vulkaan op het eiland is bezig met uitbarsten en als niet wordt ingegrepen zullen de dino’s wederom uitsterven. De steenrijke Benjamin Lockwood roept de hulp in van Claire en Owen om de dieren te redden. Het is een operatie die iets anders in elkaar steekt dan aanvankelijk is voorgeschoteld.

Jurassic World: Fallen Kingdom kan in twee delen worden gesplitst. Het deel op het eiland, waar regisseur J.A. Bayona de vulkaanuitbarsting met spectaculaire beelden vastlegt, en het deel in Benjamins landhuis, waar de opmaat voor een verrassende ontknoping plaatsvindt.

Jurassic World: Fallen Kingdom gaat om de botsing tussen twee verschillende denkbeelden: het megalomane gedachtegoed dat de mens ongestraft voor God kan spelen, en de types die vinden dat we de natuur haar gang moeten laten gaan. Neem bijvoorbeeld de volgende scène uit het eerste deel: Zia Rodriguez, een collega van Clair, ziet voor de eerste keer in haar leven een dinosaurus. Ze huilt stille tranen en fluistert dat dit ongelooflijk is. De dinosaurus is voor haar geen eng monster of oorloghulpmiddel, maar een majestueus wezen. Als diezelfde dinosaurus wordt bedolven onder lava, word ik er zelf emotioneel van. Voor iemand als Lockwood is de dinosaurus puur een geldkoe die hij tot de laatste druppel wilt uitmelken. Kan hem het wat schelen dat een een kleine Triceratops ook een moeder heeft dat haar jong wilt verdedigen.

deze film heeft meer dinosaurussen dan de andere delen van de serie

In het tweede deel gaan de dinosaurussen los. Ik vind niets zo bevredigend om te zien hoe de bad guys aan stukken worden gereten. Dat krijg je ervan als je met de natuur solt. De barokke scène op het dak van het landhuis, waar de Indoraptor een ijzingwekkende brul, mag bovendien de boeken in als nieuw iconisch beeld voor de franchise.

Laat ik voorop stellen dat ik Jurassic World: Fallen Kingdom zie door de ogen van het dinogekke jongetje van jaren geleden. Maakt mij dat een bevoordeeld kijker? Ja. Is dat erg? Neuh. Ik zie de mankementen heus wel. Dat er flink wordt valsgespeeld door de makers en dat personages of dino’s als Deus ex machina opduiken. Dat de visuele verwijzingen naar eerdere delen van de serie als creatieve armoede kan worden beschouwd. En dat lang niet iedereen een sterke persoonlijkheid heeft. Maar, heb ik van de film genoten? Nou en of. En in dit geval kijk ik wél uit naar het vervolg.

Oh, en wat betreft Dolby Cinema, geef mij volgende keer maar weer een film in een gewone bioscoopzaal. Dat is nog goedkoper ook.

J.A. Bayona/Chris Pratt en Bryce Dallas Howard