Lijstenmaker Jonathan Zimmermann (Bruno Ganz) lijdt aan een slopende bloedziekte. Tom Ripley (Dennis Hopper) verkoopt schilderijen die zogenaamd door een overleden schilder zijn gemaakt. Tijdens een kunstveilingen kruisen de twee mannen elkaars pad. Jonathan weet vaag iets van Toms dubieuze reputatie en weigert hem te erkennen. Tom pikt deze “belediging” niet. Als hij door zijn criminele vriend Raoul Minot (Gérard Blain) wordt gevraagd voor een huurmoord, verwijst hij hem door naar Jonathan. Zo wil hij wraak nemen op de lijstenmaker. Als Jonathan door de Fransman wordt benadert, slaat hij het aanbod – vanzelfsprekend – af.
Maar Raoul heeft een behoorlijk bedrag over voor de huurmoord. Jonathan is doodziek, op deze manier kan hij nog iets nalaten voor zijn vrouw en kinderen. Met tegenzin waagt hij zich aan de opdracht, tot zijn afschuw heeft Raoul hem daarna opnieuw nodig. Dan komt Jonathan Tom weer tegen, die hem helpt om de tweede moord uit te voeren.
Tom Ripley is door schrijfster Patricia Highsmith bedacht als meedogenloos en narcistisch, iemand die voor niets terugdeinst om te krijgen wat hij wil. Hopper is in The American Friend de perfecte acteur om de diabolische Tom een gezicht te geven. Er schemert als altijd iets van gekte in hem door, hier houdt hij zich nog in. Hoppers lachje en de scène waarin hij zichzelf fotografeert zijn de spaarzame momenten waarin zijn onstuimige energie naar voren treedt.
De schitterende beelden, het onvergetelijke optreden van Hopper en de onbestemde sfeer maken heel veel goed.
Ganz is dan weer uitstekend gecast als de introverte familieman Jonathan. Het leven bestaat voor hem uit de winkel, zijn vrouw en kinderen. Wanneer het gerucht rondgaat dat zijn ziekte is verergerd, terwijl zijn arts volhoudt dat dit echt niet zo is, overweegt hij om op het aanbod van Raoul in te gaan. Als de tok de tellen hardnekkiger wegtikt, en hij zijn gezin met iets wil achterlaten, waarom dan niet op deze manier? Niemand zal weten dat hij achter de moorden zat. De slachtoffers zijn criminelen die niet gemist zullen worden.
Puur gekeken naar plot en de motivaties van de personages kan er wel wat op The American Friend worden afgedongen. Hoezo heeft Tom alsnog medelijden met Jonathan? Jonathans motivatie om de huurmoord uit te voeren blijf ik ongeacht de situatie wankel vinden. De schitterende beelden, het onvergetelijke optreden van Hopper en de onbestemde sfeer maken heel veel goed. Wim Wenders regisseerde met The American Friend een mooie, spannende en dramatische verfilming van het boek van Hightsmith.