Soms krijg ik uit onverwachte hoek een filmtip. Toen ik naar Der Goldene Handschuh ging, raadde een bezoekster mij Queen of Hearts aan. Ik had er al wat over gelezen, de besprekingen waren over het algemeen best positief. Het gaat over Anne, een vrouw van midden veertig. Zij is het type doorzetter, iemand die geen genoegen neemt met “nee”, en vol de confrontatie opzoekt. Ze is getrouwd met Peter, heeft twee lieflijke dochters, en werkt als advocate met als specialisatie jeugdrecht. Haar zorgeloze bestaan krijgt een onaangename wending met de komst van Gustav, de vervreemde zoon van Peter.

In het begin is hij de recalcitrante puber, tot Anne de toenadering zoekt. Een toenadering die zich ontwikkelt tot, ehm, diepgaande seksuele activiteiten. Want… nou ja, Anne krijgt kennelijk niets van Peter. Vandaar dat ze maar een vleselijke affaire met haar minderjarige stiefzoon begint. Die vindt dat allemaal prima, maar dan komen Annes leven en carrière in gevaar.

Ze besluit een punt achter de affaire te zetten, spijtig genoeg voor haar biecht Gustav het geheim op aan Peter, die op zijn beurt weer Anne confronteert. Zij besluit dat er maar één ding op zit: knalhard ontkennen. Het is alleen zo verschrikkelijk spijtig dat Queen of Hearts dan al ruim anderhalf uur bezig is. Beetje laat om dan pas de spanning eens flink te verhogen.

Anne is de ingeslapen leeuwin, Gustav de welp die haar begeertes wakker maakt.

Is alles wat zich ervoor afspeelde dan niet spannend genoeg? Roept regisseuse May el-Toukhy dan niet een onderhuids gevaar op door een oudere vrouw te laten copuleren met een jonkie? De seks wordt wel rauw in beeld gebracht. Anne is de ingeslapen leeuwin, Gustav de welp die haar begeertes wakker maakt. Het alleen nooit echt spannend. Ik begrijp eerlijk gezegd ook niet zo goed waarom Anne zich zo laat gaan. Wat is überhaupt de reden dat zij met Gustav het bed induikt?

Dan zijn er nog andere plotlijntjes die el-Toukhy per se wil afwerken. De thema’s (seks, mishandeling, geweld, pleegouders- en kinderen) zijn duidelijk, en het voegt ongetwijfeld allemaal iets toe aan Annes personage, haar verboden relatie raakt zo ondergesneeuwd. En daarmee wordt ook de spanning teniet gedaan. Tot Anne zich dus ontpopt tot harteloos, manipulatief secreet. Maar dan verlang ik alweer naar de ontknoping, die voor mijn gevoel niet echt een ontknoping is. Eerder een intens droevig slot. Waarbij je zelf nog moet invullen hoe het allemaal écht zal eindigen. Het komt nogal onafgewerkt op mij over.