Nog voor ik de DVD opzet, zie ik Jurassic Park III nog geen anderhalf uur duurt. Een veeg teken. Jurassic Park duurde zo’n twee uur, net als het vervolg The Lost World. Hoezo duurt dit derde deel dan ineens nog geen anderhalf uur? Ik weet nog dat ik deze titel in de bioscoop zag, en ik weet ook nog goed dat het eind vrij abrupt was. Dat was niet mijn enige minpunt, maar daar kom ik later nog wel op. In Jurassic Park III is de hoofdrol ditmaal voor Alan Grant, die weer in de huid van paleontoloog Alan Grant kruipt. Een rijk koppel, Paul en Amanda Kriby, vraagt hem of hij hen wil rondvliegen over het dino-eiland.

In eerste instantie weigert hij, tot Paul met een cheque zwaait. Alan kan het geld goed gebruiken voor opgravingen. Dus, vooruit, hij stemt toe. Maar als ze eenmaal op het eiland zijn, blijkt de boel iets anders in elkaar te steken. Hun tienerzoon is al acht weken vermist op het eiland. En die willen ze graag weer terugvinden.

Voor regisseur Joe Johnston de perfecte opzet om de dinodoos open te trekken en het publiek te verbazen met verse creaturen. Ook nu nog ziet de Spinosaurus er intimiderend uit. Zeker als die even een T-rex de nek breekt. Wat mij echter dwarszit, is de poging om humor in de film te brengen. Daar waar de eerste twee delen nog konden rekenen op misantropische oneliners van Jeff Goldblum, moet Jurassic Park III het doen met de stuntelige William H. Macy.

Er zijn heus wel goeie ideeën, alleen worden ze niet of nauwelijks uitgewerkt.

Hij lijkt een geval van pijnlijke miscasting. Om de doodsimpele reden dat zijn stuntelhumor nogal contrastreert met het dinospektakel. Misschien dat die hele rol überhaupt knelt in de wereld van Jurassic Park, want veel voegt hij toch niet toe. Zijn vrouw evenmin. Alleen hun zoon is nodig, om toch maar iets van een plot te maken. Ook de sidekick van Alan, Billy Brennan, oogt eerder als een verloren wiel aan de wagen, dan als een volbloed personage. Ik wil trouwens niet zeggen dat de personages uit de eerdere delen zoveel diepgang kende, maar deze karakters zijn wel erg plat.

Jurassic Park III schreeuwt in alles dat de makers wel iets tofs willen neerzetten, en tegelijkertijd ook zo snel mogelijk naar de eindstreep willen rennen. Er zijn heus wel goeie ideeën, alleen worden ze niet of nauwelijks uitgewerkt. Jurassic Park III voelt dan ook meer als een inspiratieloos deel om vooral zoveel mogelijk geld te verdienen. Het enige wat dit deze trilogieafsluiter de moeite waard maakt, is de aanwezigheid van de Spinosaurus.