Zoveel sterren geven de lezers aan deze film
Gone Girl draait om het gelukkig getrouwde paar Nick en Amy. Amy heeft de gewoonte om voor hun trouwdag haar man een schatzoektocht te laten lopen. Voor die tocht dit jaar is begonnen blijkt zij te zijn verdwenen. Nick schakelt vanzelfsprekend de politie in. Die ontdekt dat Nicks verhaal nogal wat gaten vertoond. En, belangrijker, dat hij informatie achterhaalt. Terwijl de politie steeds meer vraagtekens zet bij Nick, babbelt Amy in een voiceover over hun huwelijk en het groeiende temperament van Nick. Maar als we Nick mogen geloven, is zijn vrouw ook niet echt te vertrouwen. Was hij echt zo’n eikel met losse handjes? Of… is er toch meer aan de hand? Ik had het boek al gelezen voor de film in de bios verscheen, dus ik wist (en weet) wat er gaat gebeuren.
Toch blijft deze titel indruk maken. Hoe krijg je het überhaupt voor elkaar zo’n cerebraal verhaal naar het (bioscoop)scherm te krijgen? Laat dat maar aan David Fincher over, die het breinbrekende materiaal stijlvol tot leven wekt. Wat hij als geen ander kan is een doodsbenauwde sfeer oproepen. En Gone Girl leent zich daar perfect voor.
Er overheersen kille kleuren in deze thriller. Wit, blauw, in tinten die een onophoudelijke kater suggereren. De soundtrack (van Trent Reznor en Atticus Ross) zweeft er doorheen en kruipt onder de huid. Eigenlijk weet je al vanaf het eerste shot: dit is een nachtmerrie. Voor Nick. Hij wordt steeds meer in het hoekje geduwd en geportretteerd als vleesgeworden klootzak. Fincher neemt de tijd om de nachtmerrie zich te laten openbaren. De media speelt daar ook een rol in, door minitieus elke stap en daad van Nick te volgen. En uit te vergroten.
Eigenlijk weet je al vanaf het eerste shot: dit is een nachtmerrie.
Affleck doet het helemaal niet slecht als echtgenoot die op exploderen staat, het is Pike die de show steelt. Of ze nou tegenover Affleck staat of in haar eentje de scène moet dragen, ze doet het. Met zoveel speelsheid, zoveel gemak, dat ze wat mij betreft een klassieke rol heeft neergezet. Het is met name haar optreden die Gone Girl zo indrukwekkend maakt. En van de gestoorde Amy een aannemelijk personage weet te maken.
Deze thriller kan nog het best worden gezien als een ironische versie van “echtgenoot pesten”. Een overdreven versie van hoe je je liegende man kan straffen. Daar komen wat lijken, bloed en planning bij kijken, maar dan heb je ook wat. Een perfect gezinnetje, aanbeden door de media.
David Fincher/Ben Affleck en Rosamund Pike