Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel.

Tenzij je onder een steen woont (zoals ik wel eens doe) zal de naam Famke Louise wel wat belletjes doen rinkelen. In clips waarin animatieponies door het beeld springen, of waarin Louise zich profileert als gangsta, rapt ze over haar jongens, haar haters, hoe ze geld verdient en haar niet al te gelukkige romance met Snapchat King (of hoe die dude online ook heet). Het zijn fijne deuntjes om soms naar te luisteren, verder is het helemaal niet mijn muziek. Videoland heeft een vierdelige documentaire over haar geproduceerd. In vier delen krijgt het publiek een snelle blik in het leven van de artieste. En wat blijkt? Achter haar stoere, stugge houding schuilt een gevoelig en ook onzeker meisje.

Het begint nog gemoedelijk. Ze is de vriendin van die Snapchatkerel, en moet allerlei “grapjes” ondergaan om views binnen te halen. Dan gaat ze ook zelf vloggen, plaatst ze nummers online en start de samenwerking met een sympathiek managementteam. Voor Louise het doorheeft, is ze een Nederlandse ster. Niet iedereen reageert daar even positief op (ze leest droogjes wat scherpe reacties op), toch zet ze door.

Wat Louise ervaart is niet mals. Ze krijgt tussendoor te maken met haar ex-vriend (volgens mij is die gast een psychopaat), en vertelt voor het eerst hoe haar vader nou eigenlijk is overleden. Dan moet ze zich “losser bewegen” op het podium, traint ze dagelijks, moet ze zich houden aan een strikt voedselpatroon, en ga zo maar door. Wat je mening ook is over Louise, ze doet het wél.

En wat betreft de haters, er is een perfecte manier om met die frustraties om te gaan: luister niet naar haar muziek.

Ik ben vooral geraakt door haar vlog waarin ze aangeeft dat haar vader ineens is overleden. Ze legt uit dat ze vandaag weer verder zal vloggen, maar het kan zijn dat ze zich wat afwijkend gedraagt. Hou daar alsjeblieft rekening mee. Ja, ze zou het ook niet kunnen doen. Je kan hier een misplaatste aandachtsschreeuw in zien. Ik zie hier een meisje dat haar persoonlijke lief en leed wil delen met volgers en zich een weg vecht door haar tranen.

Het is zo makkelijk om grappen te maken over haar muziek. De beats, de teksten waarvan je je afvraagt waar ze in godsnaam over gaan. Maar zoals Ali B opmerkt: als een bepaalde groep nou ergens behoefte aan heeft, en iemand voldoet aan die behoefte, wie de fok ben jij dan om te bepalen dat dat niet zou mogen? Ik ben het daar honderd procent mee eens. En wat betreft de haters, er is een perfecte manier om met die frustraties om te gaan: luister niet naar haar muziek.