Ah, u bent wakker! Dames en heren, welkom in deze kamer. Iedereen staat op een rode stip, in een grote kring. In het midden ziet u een donkere bol. Op de grond zijn driehoeken verspreid. Elke driehoek wijst naar een individuele speler. De driehoeken zullen oplichten en iedereen kan één van die lichtjes met een handbeweging stopzetten. Op die manier wordt een stem uitgebracht. Wie de meeste stemmen krijgt, wint! Uit de bol zal een stroomstoot worden geschoten, met onmiddellijke elektrocutie van de winnaar als gevolg. Het is een geladen prijs, daar zijn we ons van bewust. Maar dit is het spel dat wij gaan spelen. U zult gaan bekvechten, tot vervelends toe benadrukken dat kibbelen geen zin heeft en u zult zich vaak afvragen waarom u hier bent. Het beste deel vinden wij als de spelers makkelijk  in een hokje geplaatst kunnen worden.

Zo hebben wij in onze kring een man met achterover gekamd haar, bretels, alles aan hem ademt “poen” uit. En zo gedraagt hij zich ook, alsof hij barst van het geld en de wereld van hem is. Heeft u niet direct een hekel aan hem? En die vrouw, die kanker heeft overleefd. Die wilt u toch direct in de armen sluiten? Er zullen psychologische spelletjes gespeeld worden, bonden worden gesloten. Wie is er nou echt goed of slecht? Zijn er wel grijze gebieden?

U kunt dit spel het best beschouwen als een appel waar steeds meer happen van worden genomen. Hoe meer spelers, eh, “wegvallen”, hoe meer we tot de kern doordringen. En dan wordt het pas echt spannend, want wie zal overleven? Komt er nog een plottwist? Komen er antwoorden? Wie weet!

Het mag er allemaal simpel en bekend uitzien, er zit een idee achter. Meerdere ideeën zelfs. Op basis van wat gaat u stemmen? Huidskleur? Als u gelovig bent, hoe denkt u dan over ongetrouwde stellen met kinderen? U bent nog jong, is het niet veel eerlijker dat de ouderen eerst gaan? Wie draagt het meest bij aan de maatschappij, wie is vervangbaar? Wees eerlijk: als het aan u lag wist u al lang wie de volle lading zou moeten krijgen.

We hopen niet dat u claustrofobisch bent want u blijft hier nog eventjes. Krap anderhalf uur, zoiets. Door de tijdsdruk zal niet iedereen even uitvoerig aan bod komen, we kunnen niet alles hebben.

Ik kan u verklappen dat wij er erg veel zin in hebben. We kunnen geen happy end beloven, wel een nagelbijter.

Goed. Genoeg gekletst. Laat het spel beginnen.

Aaron Hann en Mario Miscione/Allegra Masters en Ashley Key