Des te hoger de ster van een acteur stijgt, hoe te groter de kans dat hij ooit eens beschamend hard neerstort. Dit overkwam Bruce Willis die, vers van het succes van Die Hard 2, betrokken raakte bij de wonderlijke mislukking Hudson Hawk. Alle hoon die deze film ten deel viel is ook overdreven (het kan altijd slechter), maar goed is deze actiekomedie evenmin. Willis speelt het titelpersonage en komt net uit de gevangenis als hij voor een klus wordt gevraagd. Of hij meerdere werken van Leonardo Da Vinci wil stelen voor Darwin Mayflower (Richard E. Grant) en Minerva Mayflower (Sandra Bernhard).
Als hij weigert krijgt zijn vriend en mentor Tommy (Danny Aiello) de kogel. Mocht je je afvragen waarom de Mayflowers zo graag die werken in handen willen hebben, hier is het eeuwenoude antwoord van werelddominantie van toepassing. De CIA (of wie zij ook zijn, dat is mij ontgaan) is erbij betrokken, net als een kerkelijke organisatie waar Hudsons vlam Anna Baragli (Andie MacDowell) voor werkt.
De humor is… apart. Het varieert van dom gelul tot visuele grappen met een sterk vervreemdend effect. Zulk soort humor kan perfect werken (Raising Arizona), hier ontstaat een onsamenhangende, schreeuwerige zooi. Waar kijk ik in godsnaam naar? De scène waarin Hudson plots tegenover een andere bad guy staat die hem honderd postzegels overhandigt, waar slaat dat op? Waarom speelt David Caruso een personage dat alleen met visitekaartjes communiceert en teksten gebruikt als “this is not a dream”? En wie kwam in hemelsnaam met het idee om personages snoepnamen te geven?[epq-quote align=”align-left”]Hudson Hawk schiet alle kanten op, ontbeert elke logica en dient vooral als egoshow voor Willis.[/epq-quote]
Hudson Hawk schiet alle kanten op, ontbeert elke logica en dient vooral als egoshow voor Willis. Hij kan nog prima een komische rol neerzetten, zelfs als hij met dit soort vermoeide ongerijmdheden te maken krijgt. Hij zet gewoon dat zelfingenomen glimlachje op, komt zelfvezekerd met een one-liner en gaat weer door. Alsof hij als enige wel begrijpt waar het verhaal over gaat. Gezien hij zich ook bemoeide met het script is dat ook niet zo héél erg verrassend. Maar MacDowell weet zich duidelijk geen raad met dit materiaal en Grant en Bernhard staan uit gekkigheid gekke bekken te trekken.
Tot op de dag van vandaag is Hudson Hawk de enige productie waarbij Willis schrijfcredits op zijn naam heeft staan. Ik denk dat het geen toeval is dat de films waarin Willis alleen acteert, zoals Die Hard en Pulp Fiction, van een stuk betere kwaliteit zijn.
Michael Lehmann/Bruce Willis en Andie MacDowell