Er zit een scène in Lady Bird waarin het hoofdpersonage met haar vriendin praat over masturberen. Dat het erg fijn is om te doen met een douchestraal. Ik betrapte mijzelf erop dat ik dit een ongemakkelijk gesprek vond. Waarom? Geen idee. Hoe vaak praten mannen in films over seks, klaarkomen, hun pik, masturberen? Het is de normaalste zaak van de wereld, maar als een vrouw erover praat is dit ineens vreemd. Of op zijn minst opvallend.
Ik wil het eigenlijk niet hebben over het feministische karakter van Lady Bird omdat dit al in andere besprekingen is gebeurd. Dan blijven er andere zaken over als hoe de film technisch in elkaar steekt, de personages zijn opgebouwd en het verhaal doorhobbelt met een gespannen onderlaag. De kern van Lady Bird wordt gevormd door de stroeve relatie tussen Lady Bird en haar moeder. Beide zijn, zoals Lady Birds vader het omschrijft, sterke persoonlijkheden. Ze botsen, proberen nader tot elkaar te komen en botsen dan weer.
Tijdens het kijken vraag ik mij toch af hoe deze film zou zijn als het om mannen ging, de de vrouwen- en mannenrollen zouden worden omgedraaid. Dus geen rebellerende tienerdochter, maar een puberjongen vol testosteron die valt voor een meisje dat stiekem lesbisch is en ook voor een mysterieuze bassiste. Hij zou zichzelf in plaats van Lady Bird Eagle noemen en steeds ruzie hebben met zijn vader. Zijn moeder zou wanhopig op zoek zijn naar een baan. Lady Bird zou, kortom, een hele andere film worden. Een open deur natuurlijk, deze film laat wel goed zien hoe het dan anders wordt.
In een interview geeft regisseuse Greta Gerwig aan dat er weinig goed uitgewerkte vrouwelijke personages rondlopen in films. Ik vond dat een typische en overdreven bewering, Lady Bird heeft mij aan het denken gezet. Zijn er andere vrouwelijke personages die dezelfde diepte meekrijgen als zij? Vast wel. Alleen kan ik, uiteraard, niet zo snel namen of titels bedenken.
Lady Bird is niet helemaal mijn type film omdat het geen duidelijk afgetekend plot gebruikt en alles inzet op de beslissingen van de personages. Wel vind ik dit een bijzondere film, een mooie titel die laat zien dat het niet altijd om mannelijke personages hoeft te draaien. Ook vrouwelijke personages koesteren dromen en praten over seks terwijl de mannelijke personages zich ergens op de achtergrond houden. Saoirse Ronan en Laurie Metcalf zijn aan elkaar gewaagd als moeder en dochter. Gerwig geeft geen netjes afgerond eind maar laat haar publiek wel achter met een stille, emotionele finale.
Greta Gerwig/Saoirse Ronan en Laurie Metcalf