Elke maand wordt in Kriterion een nieuwe nachtfilm gedraaid en natuurlijk wil ik ze allemaal zien. Eerder al zag ik Kuso en The Maus, afgelopen zaterdagnacht ging ik naar de Italiaanse horrorklassieker Suspiria. Dario Argento roept een Lynchiaanse wereld op waar balletdanseres Suzy Bannion in ronddanst. Nog voor Suzy een voet in de academie heeft gezet wordt ze bijna omver gelopen door een danseres die in paniek de school ontvlucht en later op bloederige wijze wordt vermoord. Als er meer doden vallen ontdekt ze een krankzinnig complot.

Ik heb de film jaren geleden samen met mijn vader gezien. De interactie tussen de personages is ruw (de docenten reageren wel erg koel op de moorden) en ik had er soms moeite mee het nochtans flinterdunne verhaal te volgen, Suspiria heeft alsnog een blijvende indruk gemaakt. Ik kan echter zweren dat in de film Engels wordt gesproken. Maar als de eerste dialogen worden uitgesproken is het toch echt Italiaans. Ik let nog op de bewegingen van de lippen. Die van actrice Jessica Harper komen niet overeen met de geluidsband. Nou ja, er zit ondertiteling bij, dus ik zal dit keer geen moeite mee hebben met het volgen van het verhaal.

Net als de eerste keer dat ik Suspiria zag voelt het of Argento mij meeneemt in een ongrijpbare droom. Suzy krijgt te maken met vreemde gebeurtenissen op de academie. Zo “regent” het ineens mades, keert de hond van de pianist zich tegen zijn meester en is er iets aan de hand met zwarte magie. Het is een titel waarin de stijl sterk de inhoud domineert, in dit geval is dat juist de sterkte van de film.  Met elk shot worden de zintuigen geprikkeld. Als Suzy in het begin in de taxi zit, schijnt er blauw licht, terwijl in de academie zelf de kleur rood sterk aanwezig is. En dan is er nog die sprookjesachtige muziek die op de achtergrond speelt en zo een bedrieglijk onschuldige sfeer oproept.

het is inderdaad zo dat de film is overgedubbed in verschillende talen, vandaar de italiaanse versie

Op de soundtrack worden ontregelende effecten toegepast en alles wordt uitvergroot. Een gil snijdt door de gangen van de academie, bij een moord zoomt de camera vol in op het hart dat in stukken wordt gehakt. Suspiria is op deze wijze horrortheatraal, het is een barokke nachtmerrie met een explosieve finale. Dat kan bij de nuchtere kijker ongeloofwaardig worden en zelfs op de lachspieren werken, ik vind het prachtig. 

Dario Argento/Jessica Harper en Stefania Casini