Ik verwachtte wel publiek omdat You Were Never Really Here door iedere recensent de hemel in is geprezen, zo’n lange rij voor de zaaldeuren is weer het andere uiterste. Joaquin Phoenix is een bekende naam, maar wie heeft er verder gehoord van Lynne Ramsay? Zij regisseerde eerder We Need To Talk About Kevin, en dat is geen titel die bij iedereen belletjes doet rinkelen. Misschien dat deze titel daar verandering in gaat brengen. Vanaf de eerste tel neemt Ramsay ons mee in de verstoorde geest van Joe, een man die wordt ingehuurd om weggerende kinderen op te sporen.

Het wordt nooit helemaal duidelijk wat hij precies heeft meegemaakt, het is genoeg om hem op de rand van de afgrond te doen bungelen. Hij trekt steeds een plastic zak over zijn hoofd, of staat net te dicht op het treinspoor. Als iemand hem laat wachten deelt hij gerust een stomp uit. Ramsay laat kleine, intieme scènes afwisselen met geweldserupties, zoomt in op details, en brengt zo de draaikolk van Joe’s gedachtes tot leven. Joaquin Phoenix weet met zo min mogelijk middelen de duisternis in zijn ogen op te roepen en weet krap anderhalf uur de aandacht vast te houden.

You Were Never Really Here is in de eerste plaats een karakterschets van een man die langzaam wordt opgevreten door zijn demonen. Ramsay weigert de zieke wereld van Joe te verlaten en is niet geïnteresseerd in zware bloedbaden. Er komt zeker geweld voor, de meeste scènes laten het resultaat van dit geweld zien. Ramsay heeft eigenlijk maar één doel voor ogen: Joe verlossing bieden. Of hem in ieder geval laten nadenken waar hij in godsnaam mee bezig is. Hem rust geven of tot inkeer laten brengen. Of dat echt lukt wordt in het midden gelaten.

tijdens het Cannes festival kreeg de film een staande ovatie van zeven minuten

Ik heb vergelijkingen gelezen met Taxi Driver, die is nog toegankelijk in vergelijking met deze titel. Martin Scorscese hield het tempo ook redelijk laag, Ramsay maakt het soms wel erg bont. Hoe mooi de shots er ook uitzien, er zit ook iets navelstaarderigs in, een vleugje pretentie. Zo vind ik het eind nou niet echt bevredigend, en gaat dat aftellen op de zenuwen werken. Het zal ongetwijfeld vallen onder het kopje “artistiek verantwoord”, het maakt van deze film geen publiekstrekker. Phoenix levert een intense prestatie als introverte huurmoordenaar, ik betwijfel of dit de doorbraak van Ramsay zal worden.

Lynne Ramsay/Joaquin Phoenix en Ekaterina Samsonov