Volgens nu.nl zou Meskina “gematigd positief” zijn ontvangen. Ik kan toch zweren louter positieve besprekingen te hebben gelezen. De titel betekent “zieligerd” en verwijst naar hoofdpersoon Leyla (Maryam Hassouni), een Marokkaans meisje dat er maar niet in lijkt te slagen echte liefde te vinden. In het begin is zij wel getrouwd met de aalgladde rapper Abdelkarim (Olaf Ait Tami), het huwelijk blijkt een luchtkasteel dat na een klein zuchtje alweer vervliegt. Onder druk van haar omgeving begint Leyla aan nieuw date-avonturen en ontmoet zo Fabian (Vincent Banic) en Amin (Nasrdin Dchar).

Leyla vindt beide mannen erg charmant, maar kan niet kiezen. En waarom zou zij eigenlijk moeten kiezen? Zij gaat gewoon dubbeldaten. De mannen weten hier overigens niets van af, wat soms tot vreselijk ongemakkelijke situaties leidt. Meskina zou zo gemakkelijk een flauwe zedenschets kunnen worden, vol gemakkelijke, clichématige grappen. Niets is minder waar.

Soundos, die het verhaal bedacht en de rol van Leyla’s zus speelt, is helemaal in haar element als nuchtere Marokkaanse vrouw die zich in elke scène uitleeft. Het is geen personage dat een blad voor de mond neemt, en al helemaal niet bang is om zichzelf voor schut te zetten. Ik heb Soundos jaren geleden zien optreden in Toomler. In Meskina blijft haar heerlijke, sterke energie voelbaar.

Hassouni is veel subtieler en verantwoordelijk voor het dramatische gezicht van Meskina. Hoezo moet zij eigenlijk trouwen en kinderen krijgen? Omdat haar omgeving dit verwacht? Waarom zou zij aan die verwachtingen moeten voldoen? Is het niet vreselijk ouderwets om zo afhankelijk te zijn van een man? Die vragen stelt zij in een rake speech op het einde van Meskina, waarin stevig wordt geageerd op het ideaalbeeld waaraan vrouwen moeten voldoen. Zelfs het meest hardvochtige personage staat met betraande ogen toe te kijken hoe Leyla in de finale van zich afbijt.

Wat nu.nl ook mag beweren, voor mij is Meskina tot nu toe de verrukkelijkste film van het jaar.

De acteurs spelen bovendien alsof zij er echt zin in hebben om voor de camera te verschijnen. Geen zinloze cameo’s van BN’ers wiens aanwezigheid eerder irriteert dan vermaakt. Najib Amhali heeft een aandoenlijke rol als heimelijk verliefde buurman, Dchar en Banic spelen vol overtuiging de rol van lievige, verliefde kerel. Ook Bilal Wahib doet het goed als de energieke Rayan.

Debuterend regisseuse Daria Bukvic weet duidelijk hoe een verhaal te structureren, grappen te vertellen en een moraal over te brengen zonder opdringerig te worden. Op het einde lijkt even alles te grabbel worden gegooid, godzijdank weten de makers beter dan dat. Meskina weet moeiteloos af te wisselen tussen de ernst en lach. Dat is verdraaid lastig en ik heb dan ook des te meer bewondering voor Bukvics aanpak. Zij mag wel meer van dit soort films regisseren. Want die zijn echt nodig.

Om toch nog even die olifant in de kamer te benoemen: wat Wahib heeft gedaan is niet goed. Maar het is oneerlijk om daarom deze fantastische multicultikomedie geen kans te geven. Wat nu.nl ook mag beweren, voor mij is Meskina tot nu toe de verrukkelijkste film van het jaar. Soundos heeft zich al bewezen op het podium. Ik hoop dat zij, net als Bukvic, vaker van zich zal laten horen in de filmwereld.

Regie: Daria Bukvic. Met: Soundos en Maryam Hassouni