Drie “wetenschappers”, Peter Venkman, Raymond Stantz en Egon Spengler, houden zich bezig met onderzoek naar paranormale verschijnselen. Voor Peter is het voornaamste doel vrouwen zijn bed in te krijgen, Raymond en Egon hebben serieuzere intenties. Nadat ze van hun werkplek worden verwijderd, stelt Peter voor dat ze voor zichzelf beginnen. Ze richten Ghostbusters op, een bedrijf dat gespecialiseerd in het vangen van spoken. Het is een opmerkelijk en origineel verhaal dat ook nu nog werkt. Wie is immers niet geïnteresseerd in spoken? De makers hebben het slim aangepakt om het onbekende en angstige om te draaien naar iets grappigs.

De casting van Bill Murray als de sardonische Peter is een briljante zet. Murray weet als geen ander met uitgestreken gezicht one-liners uit zijn mond te krijgen. Hij is de clown die je liefhebt en graag zou willen wurgen. Dan Aykroyd is Raymond de enthousiasteling van de groep, de mankind die niet kan wachten om aan de slag te gaan. Harold Ramis is helemaal op zijn plaats als de bloedserieuze en stoïcijnse Egon.

Als de plot zich ontvouwt worden er demonen, het einde van de wereld en een reusachtige marhsmallowman in betrokken, toch blijft Ghostbusters overeind staan. De effecten zijn inmiddels wel wat ouderwets, de personages zijn nog altijd memorabel. Van droogkloot Murray tot zenuwpees Rick Moranis en dame-in-nood Sigourney Weaver, ieder draagt op zijn manier aan deze bovennatuurlijke komedie.

De casting van Bill Murray als de sardonische Peter is een briljante zet.

Toen in 2016 de nieuwe Ghostbusters uitkwam, volgde zwaar protest van de fanboys van het eerste uur. Hoezo moest ook deze geliefde, iconische komedie een remake krijgen? De discussie kreeg een vervelende bijsmaak toen ook de cast werd berkitiseerd. Want, ja, de Ghostbusters werden nu gespeeld door vrouwen. En ze waren niet grappig. Het was een geforceerde poging tot feminisme, deze versie mocht niet eens in de schaduw van het origineel staan. Die kritiek vond – en vind – ik zwaar overdreven. Doch, hoe vermakelijk ik ook de remake vind, het zal het inderdaad moeten afleggen tegen het origineel.

Niet omdat het origineel de beste film ooit is. Maar het was wel deze film die begon met het verhaal. De remake heeft er, afgezien van een getalenteerde cast, niet echt iets nieuws aan toegevoegd. Het origineel is ook niet de perfecte komedie, of het meesterwerk wat de achterban ervan maakt. Wel is het een innovatieve film die met succes genres combineert. Dat is toen gedaan. Als je dat wil overtreffen met een remake, zal er toch meer op tafel moeten komen.