Bodies Bodies Bodies kreeg veelvuldig het verwijt dat de personages leeghoofdige onsympathiekelingen waren. Ik bereidde mij al voor op een groep nihilistische narcisten, slechts geïnteresseerd in zichzelf, een beetje zoals Brett Easton Ellis zijn personages beschreef in bijvoorbeeld Less Than Zero. Ik zal zeker niet ontkennen dat Bodies Bodies Bodies bestaat uit een groep verveelde twintigers dat flessen alcohol naar binnen zuipt, lijntjes coke snuift, pillen wegkauwt en aan de lopende band selfies maakt. Toch vond ik ze niet zo onsympathiek. Eerder… Geestig?
Volgens mij is iedereen zich zeer bewust van het beperkte inlevingsvermogen van de personages en speelt de cast daar vol op in. Het is zo zelbewust dat het charmant wordt. En het zijn niet de meest fijngevoelige typetjes, ze hebben wel gevoelens. Diep van binnen hunkert iedereen naar erkenning. Verwende millennials die stiekem verlangen naar liefde en situaties totaal verkeerd inschatten als ze proberen om empathie te tonen. Ik kan daar wel om lachen.
Maar goed, waar gaat Bodies Bodies Bodies over? Het kersverse koppel Sophie (Amandla Stenberg) en Bee (Maria Bakalova) gaat op bezoek bij David (Pete Davidson). In zijn grote landhuis is de rest van de vriendengroep aanwezig en iedereen kijkt op van Sophies plotse komst. Ze heeft erg lang niets meer van zich laten horen en nu staat ze voor de poort? Met een vriendinnetje aan haar arm? Niemand kent Bee. Wie is zij eigenlijk? De twee worden wantrouwig doch schouderophalend binnengehaald en spoedig wordt de drankkast geplunderd.
Als buiten de storm losbarst komt iemand op het geniale idee om het spel uit de titel te spelen. Denk aan een soort Weerwolven, maar dan zonder kaartjes. Het is eerder een soort echte versie van Cluedo. Hilarisch. Tot Davids keel wordt doorgesneden. Is er een heuse moordenaar in hun midden? Als de stroom wegvalt en overal schaduwen verschijnen, ontstaat er een penibele situatie. Wantrouwen scheurt de fragiele vriendsbanden bruut uit elkaar. Wie is de dader?
Achteraf gezien hebben scenaristen Sarah DeLappe en Kristen Roupenian potentiële subplots laten liggen en had het mysterie sneller opgelost kunnen worden. Om nog maar te zwijgen over de domme acties van de personages. En de soms ergerlijk bleue Bee, die zich schoorvoetend verschuilt achter Sophie. Kom op, een beetje meer pit!
Daar staat tegenover dat Halina Reijn Bodies Bodies Bodies vol enthousiasme regisseert en heel goed weet hoe de horror-elementen in de film te verwerken. Het landhuis verandert door de stroomstoring in een spookhuis waar een gek door de gangen sluipt. Het bloed vloeit rijkelijk. Buiten woedt de storm. En er zijn genoeg schrikmomenten om je scherp te houden. Tel daar het lesbische koppel en de overwegend vrouwelijke cast bij op en je raakt nog wat zenuwen van deze tijd.
Bodies Bodies Bodies eindigt op de cynische en kille toon waar de film al vanaf het begin op speelt. Weinig hoopvol en hintend op nog meer ellende. Toch is dit het best passende einde. Helemaal met dit soort personages. Niet iedereen zal de uitnodiging voor het feestje accepteren, ik heb genoten van iedere minuut.
Regie: Halina Reijn. Met: Amandla Stenberg en Maria Bakalova