Ik verwachtte met A Quiet Place een monsterhorror, zo eentje waarin onzichtbare, bloeddorstige creaturen rondkruipen, op zoek naar slachtoffers en bloedbaden aanrichten. In het begin is dat ook zo: een familie, bestaande uit de ouders, twee zoons en een dove dochter, sluipt rond in een winkel op zoek naar medicijnen. Ze communiceren via gebarentaal of fluisteren op een nauwelijks hoorbare toon. De jongste zoon wil per se een speelgoedraket meenemen, maar alles wat geluid veroorzaakt is gevaarlijk. Die raket mag dus absoluut niet mee, aldus de ouders.
Zijn dove zus krijgt medelijden met hem en geeft de raket toch aan hem mee. Natuurlijk komt dat kreng piepend tot leven en komt er uit het bos iets engs aangesneld dat het jochie als tussendoortje nuttigt. A Quiet Place is nog maar net begonnen en het eerste slachtoffer is een feit.
Maar dan? De makers concentreren zich op de personages zelf. Hoe ze overleven. De dagelijkse gang van zaken. Kleren wassen. Vader neemt zoon mee naar een waterval zodat ze veilig kunnen praten. Dochter voelt zich schuldig over de dood van haar broertje. Moeder is opnieuw zwanger. Ongetwijfeld zeer verantwoord op psychologisch en narratief gebied, toch is dit niet waarom ik naar deze film ben gegaan. Het is goed dat de personages diepte krijgen, ik kijk naar A Quiet Place voor de monsters. Voor zover ik weet is dit nog altijd een horrorfilm. De sfeer wordt goed neergezet en er is spanning aanwezig, naar mijn gevoel is dit eerder een familiedrama.
Dan blijken veel details uit het eerste deel van de film te dienen als opzet voor de tweede helft. Na een bruuske omslag wordt het drama nu overgenomen door scherpe spanning. De monsters dringen steeds meer het gezin binnen. Ze komen ook vol in beeld, alsof de makers bewondering hebben voor deze schepsels. Een soort kruising tussen spin en mens, met inwendige gehoororganen die moeiteloos alle geluidjes oppikken. Zeker met het dove meisje worden razendspannende scènes neergezet. Immers, als je doof bent, hoe weet je dan dat het monster eraankomt?
A Quiet Place moet dus even op gang komen, dan is het een slimme horrorfilm die steeds bloederiger wordt. Ik vind hem niet zo goed als de meeste critici (de score van 95% op Rottentomatoes vind ik zwaar overdreven) het is zeker de moeite waard deze titel eens te kijken. Misschien moet ik hem toch nog eens kans geven. Het eind zal voor veel kijkers als abrupt komen, dat kon ik dan wel weer waarderen.
John Krasinski/Emily Blunt en Millicent Simmonds