Hoe heeft Weird: The Al Yankovic Story de Nederlandse bioscopen over kunnen slaan? Oké, het is geen The Godfather of The Shawshank Redemption en leunt soms net iets te veel op grappen die alleen de loyale aanhang van muzikant “Weird” Al Yankovic zal begrijpen. Maar toch. Dit is een ontzettend leuke komedie die met veel toewijding de muzikanten-biopic op de hak neemt. Voor de hoofdrol werd zelfs Daniel Radcliffe gestrikt, die sinds het vervreemdende Swiss Army Man zocht naar rollen om zijn reikwijdte als acteur te verbreden. Dit project kwam wat dat betreft als geroepen.
Hij is fenomenaal als accordeonspeler Al Yankovic die succesvolle parodieën maakt op populaire liedjes. Het begint allemaal als hij het instrument van een handelsreiziger koopt en zich de trekzak stiekem eigen maakt. Zijn ouders moeten namelijk niets hebben van deze duivelse muziek en maken hun zoon pijnlijk duidelijk dat hij toch echt niet zichzelf moet wezen. Of iets moet doen waar hij gelukkig van wordt.
Het creatieve bloed kruipt echter waar het niet kruipen kan en de jonge Al geeft zich evengoed over aan de roep van de accordeon. Hij blijkt een muzikaal oor te hebben en heeft talent voor het ombuigen van popliedjes. Radio-hits vervormt hij tot komische liedjes die hij bloedserieus speelt en zingt. Het publiek is er dol op. Algauw bereikt Al supersterrenstatus.
Alfred Matthew Yankovic maakt met veel liefde het verhaal van zijn carrière belachelijk. Ooit geweten dat hij een affaire beleefde met Madonna? Dat zijn “hit” Eat It eerder uitkwam dan Michael Jacksons Beat It? En wie herinnert zich nog het infameuze moment waarop hij dreigde zijn jongeheer te tonen aan het publiek? (Een briljante verwijzing naar hetzelfde incident met Jim Morrison…) Of die keer dat hij als een Rambo de jungle kapotschoot om “zijn” ontvoerde Madonna te redden?
Het leukste van Weird: The Al Yankovic Story is dat Yankovic en regisseur Eric Appel een, laat ik het zo zeggen, nogal onverwacht eind verzonnen, na die conclusie met postcreditscènes komen over Yankovics echte leven, die vervolgens synchroon laten lopen met de film, om tot slot te beweren dat de afronding van deze komedie op waarheid berust. Geloof mij, het is briljant.
Weird: The Al Yankovic Story is een parodie in de geest van Jim Abrahams en de broers David en Jerry Zucker. Scherp, slim, grappig en ontzettend goed geacteerd. De acteurs nemen hun personages en het script bloedserieus, wat zorgt voor hilarische scènes.
Als ik het alwetende Wikipedia kan geloven, wilde Yankovic graag dat deze film in aanmerking zou komen voor de Oscars. Om die reden is Weird: The Al Yankovic Story beperkt uitgebracht. Een Oscar voor Radcliffe zou echt verdiend zijn. Ik hoop dat deze komische en alternatieve ontstaansgeschiedenis over “Weird” Al Yankovic nog een Europese bioscoopronde zal krijgen.
Regie: Eric Appel. Met: Daniel Radcliffe en Evan Rachel Wood
