Nicolas Cage. De naam alleen al wordt geassocieerd met een duizelingwekkend lang curriculum vitae waarop de meest uiteenlopende titels en rollen staan. Wat heeft Cage in al die jaren niet gespeeld? Nou ja, zichzelf. In The Unbearable Weight of Massive Talent is Cage een fictieve versie van de beroemde acteur die inspiratie haalt uit Kabuki theater en een heel eigen acteerstijl ontwikkelde: Nouveau Shamanic. Misschien omdat hij zichzelf wel voor lul wilde zetten, of omdat hij graag wilde spelen met de geruchten die over hem de ronde gaan, stort Cage zich op een versie vol onderdrukte tics.
Dit is de acteur die heel cool op een ligbedje kan liggen en de simpelste woorden lading geeft. Neem de ingetogen man van Leaving Las Vegas of Pig en combineer dit met het onvoorspelbare natuurfenomeen van Wild at Heart of Ghost Rider. Om het karakter van Cage een extra randje te geven wordt een jongere versie van hem opgevoerd (“Nicky”) waar hij zo nu en dan gesprekjes mee heeft. Is dit een teken van schizofrenie? Geen idee. Maar het maakt de film wel excentriek. Je zou bijna vergeten dat er nog een verhaal wordt verteld.
Cages persoonlijke leven ligt aan gruzelementen en hij denkt erover na om te stoppen met acteren. Nog één optreden, dan is het klaar. Hij krijgt een uitnodiging om te logeren bij Javi Gutierrez (Pedro Pascal), een steenrijke zakenman die Cage heel erg graag een script aan wil bieden. Maar wat blijkt? Javi zou aan het hoofd van een drugskartel staan. Althans, volgens de CIA. En omdat hun mannetje niet is op komen dagen, verzoeken zij Cage om bij Javi te spioneren. Het klinkt als de zoveelste armoedige productie waar Cage tegenwoordig in op komt dagen. The Unbearable Weight of Massive Talent weet dit. En maakt er een groot feest van.
In de pers werd Cages laatste film vergeleken met Being John Malkovich. Gezien het materiaal is dat ergens wel logisch, ik zie zelf vooral een parallel met Adaptation.. Heel toevallig ook een film waarin Cage de hoofdrol speelde, maar dan als de nerveuze en schuchtere scenarist Charlie Kaufman. Hierin geeft de film commentaar op het verhaalverloop en wordt de dynamiek van de plot op die “feedback” aangepast. Moet het allemaal spannender? Prima. Hier is een gigantische krokodil!
Dat is ook wat er gebeurt in The Unbearable Weight of Massive Talent. Terwijl Cage en Javi zich staande proberen te houden temidden van de komische waanzin, zorgen opmerkingen van de personages voor wijzigingen in het verhaalverloop. Ontbreekt er een achtervolging per auto? Wil Cage de held uithangen? Kan geregeld worden! Het hoogtepunt is als hij en Javi zich overgeven aan een hilarisch escalerende drugstrip. Inspiratie voor het script moet ergens vandaan komen.
Van alle rollen die Cage in zijn carrière heeft gespeeld, is dit één van de leukste. Heerlijk, hoe hij zichzelf speelt, maar dan wel zoals het publiek denkt dat hij zou kunnen zijn. Met The Unbearable Weight of Massive Talent heeft hij een nieuwe cultklassieker op zijn palmares gezet.
Regie: Tom Gormican. Met: Nicolas Cage en Pedro Pascal