In 2010 wierp de media zich gretig op het promotieschandaal van Sint, de horrorsinterklaasfilm van Dick Maas. Op de filmposter stond de Goedheiligman wel erg eng afgebeeld. Was dit niet traumatisch voor kinderen? Met name regisseur Johan Nijenhuis sprak er schande van. Maas kon zich geen betere promotie voorstellen, waar hij ook met genoegen over vertelde in interviews. Ja, de poster laat Sinterklaas niet zien als de innemende kindervriend die het kroost elk jaar van cadeautjes voorziet. Maar hoe is de film zelf eigenlijk? Sint is typisch Maas. Griezelig, ironisch, humoristisch en totaal niet serieus te nemen.
De film start in de Middeleeuwen, waar bisschop Sint Nicolas (Huub Stapel) zich tegoed doet aan het overvallen van dorpen. De dorpelingen zijn de plunderingen spuugzat en vechten terug. Zij steken de boot van Sint Nicolas in brand en kijken toe hoe hij, samen met zijn knechten, wordt verzwolgen in de vuurzee. Decennia later maken wij kennis met de familie van Goert Hoekstra (Bert Luppes). Op vijf december is de jonge Goert er getuige van hoe zijn ouders, broer en zus worden afgeslacht door Sint Nicolas en zijn assistenten.
Wederom decennia later is de hoofdrol voor Frank (Egbert Jan Weeber). Het is bijna vijf december, zijn vriendin Sophie (Escha Tanihatu) heeft het net met hem uitgemaakt. Hij is snel over de breuk heen en flikflooit met klasgenoot Lisa (Caro Lenssen). Dit jaar zal het met pakjesavond volle maan worden. Iedereen kent de bloederige mythe over Sint Nicolas die de kinderen dan een “bezoekje” komt brengen. Goert, die inmiddels politieagent is, wil koste wat kost de duivelse bisschop een halt toeroepen. Frank komt in de problemen als Sint Nicolas en zijn gevolg achter hem en zijn vrienden aankomt.
Een moordende Sinterklaas klinkt misschien niet zo aannemelijk, Maas zorgt er wel voor dat het overtuigend wordt.
Als Sint ergens in uitblinkt, dan zijn het wel de tot in de puntjes vezorgde actiescènes. Een moordende Sinterklaas klinkt misschien niet zo aannemelijk, Maas zorgt er wel voor dat het overtuigend wordt. Sint Nicolas ziet er griezelig uit als verbrande zombie en leeft zich samen met zijn geblakerde “pieten” uit op hulpeloze slachtoffers. In één van de betere scènes gallopeert zijn paard over de daken, terwijl de politie hem probeert af te knallen. Spanning, actie en humor in één. Zoiets kan alleen Maas geloofwaardig in beeld brengen.
Sint is vooral onzinnig vermaak waarbij niet te veel moet worden nagedacht. Ik vind dat toch een gemiste kans. Als Maas zijn film had aangescherpt, met sympathiekere personages en een beter doordacht verhaal, dan had hij vijf december misschien wel een échte knauw gegeven. Hoe fantasisch was het als zijn idee over Sint Nicolas daadwerkelijk door de populaire cultuur was overgenomen? Het had pakjesavond een lekker randje gegeven.
Klik hier voor de trailer.
Regie: Dick Maas. Met: Egbert Jan Weeber en Caro Lenssen