Edward Scissorhands is een opvallend sprookje over de in elkaar geknutselde Edward. Hij houdt zich schuil zich in een kasteel tot de goedhartige verkoopster Peg langskomt. Zij ontfermt zich over de wereldvreemde jongen, die scharen heeft in plaats van vingers. Zijn uitvinder stierf namelijk voor hij Edward handen kon geven. Peg neemt Edward mee naar haar dorp, waar hij met zijn zonderlinge uiterlijk het middelpunt van aandacht wordt. Dankzij zijn superhandige schaarvingers maakt hij zich algauw populair. Maar zijn aanwezigheid wekt ook achterdocht op. Hij is immers niet menselijk. Dat roept vragen op.
Zou hij inderdaad uit de hel komen, zoals de godsvrezende buurvrouw beweert? Hoe heeft hij zich al die tijd gered in het kasteel? Is hij wel op de hoogte van normen en waarden? Is hij niet ontzettend gevaarlijk met die schaarvingers? De één bekijkt hem van een afstandje, de ander weet wel raad met die messcherpe handen.
Tim Burtons jaren 90 klassieker drijft volledig op het hoofdpersonage. Samen met Caroline Thompson (die het script schreef) en Johnny Depp (die Edward speelt) onderzoekt Burton wat er gebeurt als curiosum Edward in een gewone omgeving wordt geplaatst. Niet alleen wordt Edward door iedereen aangegaapt, zaken als eten, drinken en in een bed slapen zijn niet zo eenvoudig. Want ja, die schaarvingers zitten in de weg. Als simpele ziel neemt hij dingen erg letterlijk, en weet hij zich geen raad met erotische subteksten. Hoe dik die er ook bovenop liggen. Burton weet zo komedie moeiteloos af te wisselen met drama.[epq-quote align=”align-left”]Het is voelbaar bedoeld als allegorie voor de vreemdeling in “gewoon” gezelschap.[/epq-quote]
Er is wel sprake van enig plotverloop, een echte dramatische insteek ontbreekt. Liever concentreert Burton zich op scènes rond de eettafel, op de reacties van buren op Edward, en hoe Peg zich gaat realiseren dat dit dorp niet de beste plaats voor hem is. Intussen zet Burton het dorp neer als een verdachte idylle. Alles en iedereen ziet er wel érg perfect en mooi en gelukkig uit, met al die felle kleuren en overvriendelijke buren.
Die aanpak zorgt voor een mooie, tragische film. Edward Scissorhands is een karakterstudie, een experiment met een exorbitant personage. Het is voelbaar bedoeld als allegorie voor de vreemdeling in “gewoon” gezelschap. Het wordt nog altijd beschouwd als één van Burtons en Depps betere samenwerkingen. Terecht: ze weten empathie op te roepen voor een markante verschijning. Ik had liever een wat hoger tempo gezien, het is ook mooi dat Burton de tijd neemt om Edward naar buiten te laten treden.
Tim Burton/Johnny Depp en Winona Ryder