Network opent sterk: een nieuwslezer kondigt live zijn zelfmoord aan. De nieuwslezer in kwestie is Howard Beale, een veteraan die is ontslagen. Howards beste vriend, Max Schumacher kijkt hoofdschuddend toe. Zonde dat iemand na zo’n lang trouwe dienst zo afscheid neemt van zijn werk. Geheel onverwacht blijkt Howard met zijn aankondiging een kijkcijferkanon. En als de hoge bazen ergens wel van houden, dan is het een kijkcijferkanon. Al snel groeit Howard uit tot mediaicoon en slikken de kijkers alles wat hij zegt. Alles. Howard kan het eerst ook niet geloven. Hij, een spreker die plotseling ieders aandacht krijgt? Hij, ineens de tvgoeroe van een miljoenenpubliek dat hongerig uitkijkt naar zijn volgende woorden?
Geen wonder dat hij doorslaat. Zijn bazen vinden het prima als hij onderbuikgevoelens verwoord. Maar onthullen hoe het echt werkt achter de schermen, inclusief de vriendjespolitiek en de miljoenen dollars die van vele handen wisselen, dat gaat te ver.
Network leent zich perfect voor een psychologische thriller. Een nieuwslezer die gevangen raakt in zijn eigen denkbeelden en zelfs voor zijn beste vriend onbereikbaar wordt. Fantastisch! Er is meteen een sterke spanningsboog. Gaat hij echt zelfmoord plegen? Maar regisseur Sidney Lumet en scenarist Paddy Chayefsky hebben meer plannen. Zo laten ze het reilen en zeilen op een nieuwsredactie zien, hoe schaamteloos misbruik wordt gemaakt van een instabiele geest om maar kijkcijfers te scoren, én concentreren ze zich op Max. Programmeur Diana Christensen mag een eigen programma bouwen rondom Howard, en zij en Max beginnen aan een vurige affaire.
Network leent zich perfect voor een psychologische thriller.
In de dialogen tussen de heimelijke toertelduifjes worden de onderliggende bedoelingen haarfijn uitgelegd. Max staat voor de emoties en normen en waarden, Diana representeert het snelle redactionele leven waarin het draait om schreeuwende koppen. Hun liefdesavontuur voelt als een bij de haren gesleept subplot, het is wel waar Network over gaat: twee uitersten die elkaar aantrekken en dan pijnlijk botsen. Sensatie versus het nieuws. Kijkcijfers tegenover integriteit. De massa die liever naar een ratelende idioot kijkt terwijl de echte nieuwsitems worden genegeerd.
Max’ geforceerde liefdesaffaire duwt Howards verhaal naar de achtergrond, terwijl Howards woede juist Network volpompt met venijn. “I’m mad as hell, and I’m not going to take this anymore” brult Howard naar het tvpubliek. De zin wordt door iedereen overgenomen en groeit algauw uit tot een populaire slogan. Als ik niet beter wist zou ik zeggen dat Network een recente film is. We hebben genoeg Howards rondlopen. Maar deze titel komt uit 1976. Kan je nagaan hoe vooruitstrevend regisseur Sidney Lumet en scenarist Paddy Chayefsky waren.
Sidney Lumet/Peter Finch en William Holden