Een documentaire zonder dialogen, voice-over, verhaal of mensen. Alleen kantoorpanden en huizen die al jaren niet meer zijn bezocht, monumenten die niet meer worden onderhouden en door de natuur zijn overgenomen, verlaten winkelcentra waar zuchtjes wind overgebleven rotzooi verspreiden. Er drupt water. Golven rollen het strand op. Nikolaus Geyrhalter is de hele wereld overgereisd en bezocht de meest desolate plaatsen. Het neigt naar een digitaal haardvuur, toch gaat er een bijzondere werking uit van Homo Sapiens. De beelden die Geyrhalter heeft geschoten hebben veel weg van zorgvuldig gecomponeerde schilderijen. Anderhalf uur van dit soort shots is voor mij eigenlijk te lang, toch heeft het een meditatieve werking.

Zo is het eerste shot van een enorme waterplas in een stadion waarin waterdruppels druppelen. Elke druppel lijkt gaandeweg een eigen geluid te hebben. Ook zijn er vogels en andersoortige dieren te horen op de achtergrond. De natuur blijkt te barsten van melodieën die elk een eigen leven met zich meebrengen.

De natuur heeft er ook een voorkeur voor om alles dat door de mens verlaten is te omhelzen en haar eigen te maken. Zo dringt plantengroei door tot leegstaande gebouwen en wordt een achtbaan opgeslokt door het water. Het hoogtepunt is een drankautomaat die eenzaam tussen hoge grassprieten staat. Hoe is die machine daar überhaupt terechtgekomen? Hetzelfde geldt voor een verlaten ziekenhuis, waar een onbekend apparaat bij een gebarsten raam staat. Waar heeft dit apparaat voor gediend, wie heeft er allemaal op de operatietafel gelegen? De mens mag dan volstrekt afgwezig zijn, er is nog steeds iets van energie voelbaar.

Homo Sapiens laat zo zien wat er écht gebeurt als alles is achtergelaten. Een wereld die zwanger is van een spanning. Als na een half uur ineens een vogeltje rondhuppelt, is dit het eerste echte teken van leven en voelt het of er heel lang de adem is ingehouden. Er worden ook vragen opgeroepen. Als er niemand is om dit waar te nemen, is dit er dan wel? Voordat Geyrhalter deze beelden opnam, wist niemand dat er een enorme knuffel in een winkelcentrum was omgevallen. Pas nu het zichtbaar is gemaakt lijkt het bestaanrecht te krijgen. En dat geldt voor alle beelden die voorbijkomen. Mocht je eens een artistieke visie op de postapocalyps willen zien, dan is Homo Sapiens een aanrader.

Nikolaus Geyrhalter